24) او و قومش را یافتم که به جاى این که براى خدا سجده کنند، براى خورشید سجده مى کردند، و شیطان کارهاى ناروایشان را براى آنان آراسته و در نتیجه آنان را از راه خدا و پرستش او باز داشته بود، از این رو به حق راه نمى یابند.

25) آرى، شیطان براى آنان چنین آراسته بود که براى خدا سجده نکنند; همان خدایى که موجودات را از عدم به درآورده و در آسمان ها و زمین به آنها وجود بخشیده و آنچه را که پنهان مى کنید و آنچه را که آشکار مى سازید همه را مى داند.

26) خداست که هیچ معبودى جز او شایسته پرستش نیست و خداوندگار عرش بزرگ است.

27) سلیمان گفت: خواهیم دید که آیا راست گفتى یا از دروغگویانى.

28) پس نامه اى نگاشت و به هدهد گفت: این نامه مرا ببر و به سوى ملکه سبا و بزرگان دربارش بیفکن، سپس از جمع آنان به کنارى برو، و در جایى که آنان را مى بینى قرار گیر، آن گاه ببین درباره این نامه چه سخنانى را ردّ و بدل مى کنند.

29) هدهد نامه سلیمان را به ملکه سبا رسانید. وقتى ملکه از مضمون نامه آگاه شد، به بزرگان دربارش گفت: اى مهتران، نامه اى گرانقدر به سوى من افکنده شده است;

30) زیرا آن نامه از سلیمان است و با نام خدا آغاز شده و مَطلع آن این است: به نام خداوند گسترده مهرِ مهربان.

31) و مضمون نامه این است: بر من برترى مجویید و به حالت تسلیم نزد من آیید.

32) پس به منظور مشورت گفت: اى مهتران، در مورد کارى که براى من پیش آمده است رأى خود را باز گویید، که من در اداره امور هرگز خودرأى نبوده و هیچ گاه بدون حضور شما در کارى تصمیم نگرفته ام.

33) سران گفتند: اندوه مدار، که ما نیرومندیم و لشکرى دلاور و آماده نبرد داریم، فرمان از آنِ توست و ما $فرمانبرداریم، پس بنگر چه فرمان مى دهى.

34) ملکه گفت: اکنون عزم نبرد ندارم، زیرا پادشاهان وقتى در جنگ پیروز مى شوند و دیارى را فتح مى کنند و بدان وارد مى شوند، آن را ویران مى کنند و عزیزانش را با قتل و اسارت و زورگویى، خوار مى سازند و همواره چنین مى کنند.

35) من پیش از آن که به جنگ اقدام کنم، خِبرگانى را با هدیه اى به سوى آنان مى فرستم، پس مى نگرم که آن فرستادگان با چه خبرى باز مى گردند و قدرت و مُکنت سلیمان را چگونه ارزیابى مى کنند.