266) آیا یکى از شما دوست دارد که او را بوستانى آکنده از درختان خرما و انگور باشد و از زیر درختان آن جویبارها روان و در آن باغ از هر نوع میوه اى داشته باشد، آن گاه پیرى به سراغش بیاید در حالى که فرزندانى ناتوان دارد و گردبادى همراه با آتش به بوستانش برسد و بوستان یکسره بسوزد ؟ این مَثَل کسى است که انفاق کند، سپس منّت نهد یا آزارى برساند. بدین سان خدا آیات و نشانه ها را براى شما بیان مى کند، باشد که بیندیشید.

267) اى کسانى که ایمان آورده اید، از چیزهاى مرغوبى که به دست آورده اید و از آنچه از زمین براى شما برآورده ایم انفاق کنید، و مبادا در پى نامرغوب آن بروید که آن را انفاق کنید، در صورتى که ]اگر به خودتان مى دادند [ آن را نمى گرفتید، مگر این که از عوض آن مى کاستید. بدانید که خدا بى نیاز و ستوده است، پس چنان که شایسته اوست فرمانش را اطاعت کنید.

268) این شیطان است که وقتى مى خواهید از اموال مرغوب خود انفاق کنید شما را به تهیدستى تهدید مى کند و به بخل که خصلتى زشت است فرمان مى دهد و خداست که شما را به آمرزش و فضل خود وعده مى دهد، و خدا را بخششى گسترده و فضلى بى پایان است و مى داند چه کسى درخورِ بخشش است.

269) حکمت را به هر که بخواهد مى بخشد، و به هر کس حکمت داده شود، خیر فراوان به او داده شده است، و این را جز صاحبان خرد درنمى یابند.