14) همانا منم خداوند که معبودى جز من شایسته پرستش نیست، پس مرا عبادت کن و براى آن که به یاد من باشى نماز را برپا دار.

15) رستاخیز حتماً آمدنى است. نزدیک است آن را چنان نهان کنم که هیچ خبرى از آن ندهم. آرى، رستاخیز برپا خواهد شد، تا هر کسى در برابر هر کار نیک و بدى که براى آن تلاش مى کند سزا داده شود.

16) پس مبادا آن کس که به سبب پیروى از هواى نفس خود به قیامت ایمان نیاورده است، تو را از ایمان به آن و از یاد کردن آن باز دارد که تباه مى شوى.

17) و اى موسى: آنچه در دست راست توست چیست ؟

18) موسى گفت: این عصاى من است که بر آن تکیه مى کنم و به وسیله آن براى گوسفندانم برگ درختان را فرو مى ریزم، و نیازهاى دیگرى نیز به آن دارم.

19) خدا گفت: اى موسى، آن را بینداز.

20) پس موسى عصایش را بیفکنْد که ناگهان آن عصا مارى شد که به سرعت مى خزید.

21) خدا گفت: آن را بگیر و مترس، به زودى آن را به حالت نخستینش باز مى گردانیم.

22) و دستت را زیر بغل خود ببر، وقتى بیرون مى آید، بى هیچ بیماریى سفید و درخشان خواهد بود، که این معجزه دیگرى بر رسالت توست.

23) هدف این است که پاره اى از نشانه ها و معجزات بزرگ خویش را به تو نشان دهیم.

24) به سوى فرعون برو که او سرکشى کرده است.

25) موسى گفت: پروردگارا، سینه ام را برایم گشاده ساز تا بتوانم کلام تو را به خوبى دریافت کنم و دشوارى هاى رسالت را تحمّل نمایم.

26) و کارم را براى من آسان گردان.

27) و گره از زبانم بگشاى تا رسا سخن بگویم.

28) که در این صورت سخنم را درمى یابند.

29) و از خانواده ام یاورى برایم قرار ده،

30) هارون برادرم را.

31) پشتم را به حمایت او استوار کن.

32) و او را در ابلاغ وحى و رسالت شریک من گردان،

33) تا تو را بسیار ( در هر مجلسى ) تسبیح گوییم،

34) و تو را بسیار ( در هر مجتمعى ) به یگانگى یاد کنیم.

35) قطعاً تو به حال ما بینایى، و مى دانى که ما همواره پرستشگر و تسبیح کننده تو بوده ایم.

36) خدا گفت: اى موسى، خواسته ات به تو داده شد.

37) و همانا پیش از این نیز بارى دیگر به تو نعمتى بزرگ عطا کردیم.