23) خدا قرآن را که بهترین سخن است فرو فرستاده است; کتابى که بخش هایى از آن شبیه یکدیگر است و در معنى به یکدیگر باز مى گردند. ( برخى از آنها برخى دیگر را تفسیر مى کند ) کتابى که با شنیدن آیات آن، پوست کسانى که از پروردگارشان مى هراسند، بر اندامشان جمع مى شود، سپس پوستشان و دلشان به یاد خدا نرم مى گردد و بدان آرامش مى یابد. این است هدایت خدا که هر کس را بخواهد بدان راه مى نماید، و هر که را خدا به گمراهى کشد، او را هیچ هدایت کننده اى نخواهد بود.

24) پس آیا کسى که روز قیامت دست هایش در غل و زنجیر است و به ناچار صورتش را سپر آن عذاب سخت قرار مى دهد، با کسى که از عذاب ایمن است، یکسان است ؟ آن روز به این ستمکاران گفته مى شود: آتش دوزخ را که خود فراهم مى آوردید بچشید.

25) کسانى هم که پیش از آنان بودند، ] پیامبران و آیات الهى را [ تکذیب کردند; از این رو عذاب از آن جا که تصوّرش را نمى کردند به سراغشان آمد.

26) پس خدا ذلّت و حقارت را در زندگى دنیا به آنان چشانید و قطعاً عذاب آخرت بزرگ تر است; اى کاش مى دانستند.

27) و همانا در این قرآن از هر مَثَلى براى مردم آورده ایم، باشد که آنان آگاه شوند و عبرت گیرند.

28) قرآنى به زبان عربى، بدون هیچ گونه انحراف و کژى، نازل کردیم، باشد که راه تقوا در پیش گیرند.

29) خداوند مَثَلى زده است مردى را که چند مالک در او شریکند; مالکانى بدخو و ناسازگار که در کار او به نزاع و کشمکش مى پردازند، و مردى است که تنها در اختیار یک نفر و تسلیم اوست. آن مردِ نخست، مَثَلِ فردى است مشرک که خدایانى چند را که طبعاً باهم ناسازگارند مى پرستد، یکى او را به کارى فرمان مى دهد و دیگرى او را از آن باز مى دارد، و آن مرد دوم، مَثَلِ فردى است یکتاپرست که خدایى یگانه او را امر و نهى مى کند. آیا این دو مرد یکسانند و حالتى برابر دارند ؟ ستایش، همه از آنِ خداست، ولى بیش تر مردم نمى دانند.

30) قطعاً تو خواهى مُرد و آنان نیز خواهند مُرد;

31) سپس روز قیامت در پیشگاه پروردگارتان حضور یافته و به جدال خواهید پرداخت.