17) یاد کن زمانى را که آن دو فرشته دریافت کننده، اعمال آدمى را دریافت مى کنند. یکى از آنها بر جانب راست و دیگرى بر جانب چپ او نشسته اند.

18) او به هیچ سخنى زبان نمى گشاید مگر این که نگهبانى آماده ثبت و ضبط نزد وى حضور دارد.

19) و سرانجام، بى هوشىِ مرگ به حق سر مى رسد ] و گفته مى شود: ] اى انسان، این همان است که پیوسته از آن مى گریختى.

20) و در صور دمیده مى شود و در پى آن قیامت برپا مى گردد. ] به آدمى گفته مى شود: ] این است روزِ تهدید، همان روزى که گنهکاران به سزاى کردارشان مى رسند.

21) و هر کسى به سوى خدا مى آید تا خدا درباره او داورى کند. این در حالى است که با او سوق دهنده اى است که او را به پیش مى راند و شاهدى است که بر کارهایش گواهى مى دهد.

22) خدا در آن صحنه به او مى گوید: به راستى تو از این حقیقت که امروز به عیان آن را مى بینى غافل بودى و ما پرده اى را که حقیقت را بر تو پوشانده بود کنار زدیم و امروز دیده تو تیزبین است.

23) و همدمش، آن فرشته گمارده شده بر او مى گوید: این کسى که نزد من است، ] براى بازپرسى اعمالش ] مهیّاست.

24) و خدا به آن دو فرشته مى گوید: هر کسى را که بر کفر اصرار مىورزید و از روى لجاجت، با حق به ستیزه برمى خاست به دوزخ درافکنید;

25) هر کسى را که ] مردم را ] از نیکى باز مى داشت و از پرستش خدا سرکشى مى کرد و مردم را در دینشان به شکّ و تردید مى انداخت;

26) همان کسى که با وجود خدا معبود دیگرى مى پنداشت، آرى او را در عذاب شدید بیفکنید.

27) آن کفرپیشه مى گوید: پروردگارا، شیطان که دمساز من بود مرا به سرکشى واداشت. و دمسازش مى گوید: پروردگارا، من طغیانگرى را بر او تحمیل نکردم، بلکه او خود در بیراهه اى دور از حق بود.

28) خدا به هر دو دسته مى گوید: در حضور من با یکدیگر ستیزه نکنید که شما را سودى نمى بخشد، چرا که پیش از این وعده عذاب را به شما گوشزد کردم و به فرجامِ کفر و شرک هشدارتان دادم.

29) امروز عفو و بخششى در کار نیست، زیرا آن سخنِ ( وعده عذاب براى کافران )، نزد من تغییر نخواهد یافت و من هرگز به بندگانم ستم روا نخواهم داشت.

30) روزى که به دوزخ مى گوییم: آیا ] از کافران و مجرمان ] پر شدى ؟ و او مى گوید: آیا من جایى افزون بر آنچه در خود جاى داده ام دارم ؟

31) و بهشت را براى تقواپیشگان نزدیک مى آورند، و آن در مکانى دور نیست که ورود به آن برایشان دشوار باشد.

32) ] به آنان مى گویند: ] این همان پاداشى است که آن را به شما وعده مى دادند. این براى هر کسى است که در دنیا با اطاعت از خدا به او روى آورد و به آنچه خدا برعهده او نهاده بود همواره پاى بند بود.

33) همان کسى که از عذاب و کیفر خداى رحمان ـ که از دید او نهان بود ـ مى ترسید و به رحمتش امیدوار بود و اکنون با قلبى سرشار از توجه به خدا نزد او آمده است.

34) به آنان گفته مى شود: با سلامت و امنیت به بهشت درآیید که این روز روزِ جاودانگى است.

35) آنچه در آن جا بخواهند براى آنان فراهم است و نزد ما افزون تر از آن نیز خواهد بود.