29) و مى گفتند: جز این زندگى ما در دنیا زندگى دیگرى نیست و پس از مرگ برانگیخته نمى شویم.

30) و اى کاش مى دیدى زمانى را که آنان را در حضور پروردگارشان نگاه داشته اند و خدا به آنان مى گوید: آیا این حق نیست ؟ مى گویند: چرا، سوگند به پروردگارمان که این حق است. خدا مى گوید: پس عذاب را به وسیله همان دوزخى که انکارش مى کردید، بچشید.

31) قطعاً کسانى که دیدار خدا را دروغ پنداشتند زیانکار شدند، تا آن گاه که قیامت ـ بى آن که انتظارش را داشته باشند ـ بر آنان رسد، مى گویند: دریغا که درباره آن کوتاهى کردیم. آنان در حالى این سخن را مى گویند که بار سنگین گناهانشان را بر پشت خود حمل مى کنند. بدانید که بد بارى است که آنان برمى دارند.

32) و زندگى دنیا چیزى جز بازیچه و سرگرمى نیست، و قطعاً سراى آخرت براى کسانى که تقوا پیشه مى کنند بهتر است، پس آیا درنمى یابید ؟

33) و به یقین مى دانیم که آنچه کافران درباره رسالت تو مى گویند تو را اندوهگین مى کند. اندوه مخور، چرا که آنان در حقیقت تو را تکذیب نمى کنند، بلکه این ستمکاران نشانه هاى خدا را انکار مى کنند.

34) و همانا پیامبرانى هم که پیش از تو بودند تکذیب شدند، ولى بر تکذیبى که با آن رو به رو گردیدند و بر آزارى که دیدند شکیبایى نمودند تا این که یارى ما به آنان رسید، و سخنان خدا ( سنت هاى او ) را هیچ دگرگون کننده اى نیست، پس نصرت ما را حتمى بدان. و قطعاً بخشى از داستان پیامبران به تو رسیده و با محنت هاى آنان آشنا شده اى.

35) و اگر رویگردانى آنان بر تو گران است، چنانچه مى توانى راهى در درون زمین یا نردبانى در آسمان بجویى و بدان جا روى و معجزه اى برایشان بیاورى که آنان را به پذیرش حق وادارد چنین کن، ولى بدان که اگر خدا مى خواست آنان را بر هدایت گرد مى آورد، پس مبادا از کسانى باشى که به معارف الهى جاهلند.