27) اى کسانى که ایمان آورده اید، با افشاى تصمیم هاى پیامبر در مورد کافران و آشکار ساختن اسرار حکومت اسلامى، به خدا و رسول او خیانت نکنید که خیانت به امانت هاى خود کرده اید، و این حقیقت را شما خود مى دانید.

28) و بدانید که اموال و فرزندان شما وسیله آزمایش شما هستند، پس مبادا براى حفظ آنها به خدا و پیامبرش خیانت کنید، و بدانید آنان که امانت هاى خدا و پیامبرش را پاس دارند، نزد خدا پاداشى بزرگ خواهند داشت.

29) اى کسانى که ایمان آورده اید، اگر از خدا پروا کنید، براى شما نیرویى قرار مى دهد که به وسیله آن حق را از باطل تشخیص دهید، و بدى هایتان را از شما مى زداید و گناهانتان را مى آمرزد، و خدا داراى فضلى بزرگ است.

30) اى پیامبر، براى این که بدانى خدا تو را یارى مى کند، یاد کن زمانى را که کافران مکّه به مشورت نشستند و براى محو کردن دعوت تو چاره جویى مى کردند، برخى بر آن بودند که تو را حبس کنند و برخى مى خواستند تو را بکشند و برخى بر آن بودند که از مکّه بیرونت کنند. آنان همواره در پى چاره جویى اند و خدا نیز در برابر آنها کار تو را تدبیر مى کند، و خدا بهترین تدبیرکنندگان است.

31) و هنگامى که آیات قرآن ـ که همه از جانب ماست ـ بر آنان تلاوت شود مى گویند: شنیدیم و محتواى آن را دریافتیم. اگر ما هم مى خواستیم، مانند این را مى سرودیم، ولى ما اهل افسانه سرایى نیستیم. این چیزى جز افسانه هایى که پیشینیان ساخته اند نیست.

32) و یاد کن زمانى را که برخى از مسلمانان سرخورده گفتند: خداوندا، اگر این همان پیام حق است و از جانب توست ما آن را نمى پذیریم، پس سنگ هایى از آسمان بر ما بباران یا عذابى دردناک بر سر ما بیاور.

33) ولى بدانند که تا هنگامى که تو اى پیامبر در میان مسلمانان هستى خدا آنان را به عذاب نابود نمى کند، و تا هنگامى که از خدا طلب آمرزش مى کنند، خدا به عذاب، نابودکننده آنان نیست.