2) این گزارشى است از رحمت بخشى پروردگارت بر بنده اش زکریّا،

3) آن گاه که در خلوتى نهان از مردم پروردگارش را ندا داد.

4) گفت: پروردگارا، من استخوانم سست گردیده و قدرتم کم شده و پیرى در سرم شعله گونه برافروخته و فراگیر شده است و تاکنون ـ پروردگارا ـ هرگاه تو را خوانده ام از اجابت دعا محروم نبوده ام.

5) و من از رفتار بستگانم که پس از من وارثانم خواهند بود بیمناکم و همسرم نازا بوده و اکنون هم سالخورده است، پس از جانب خود وارثى به من عطا کن،

6) فرزندى که از من و از خاندان یعقوب ارث برَد، و او را ـ اى پروردگار من ـ در عقیده و عمل پسندیده گردان.

7) ما دعاى او را اجابت کردیم و به وسیله فرشتگان به او ابلاغ نمودیم که: اى زکریّا، ما تو را به پسرى که نامش یحیى است و پیش تر همنامى براى او قرار نداده ایم، مژده مى دهیم.

8) زکریّا گفت: پروردگارا، چگونه مرا پسرى باشد و حال آن که همسرم نازا بوده و اکنون هم سالخورده است و خود نیز از کهنسالى به ناتوانى رسیده ام.

9) خدا فرمود: حقیقت چنان است که به تو نوید دادم. پروردگار تو گفته که این کار براى من آسان است و من تو را پیش تر در حالى که چیزى نبودى آفریدم.

10) زکریّا گفت: پروردگارا، نشانه اى براى من قرار ده تا بدانم که آنچه شنیده ام از جانب توست. خدا فرمود: نشانه تو این است که سه شبانه روز، با این که سالمى، نمى توانى با مردم سخن بگویى.

11) پس از محراب خارج شد و به سوى قومش رفت و با اشاره به آنان فهماند که خدا را منزّه شمرید و بامدادان و عصرگاهان او را تسبیح گویید.