2) اوست آن که شما آدمیان را از گِلى آفرید، آن گاه براى شما سرآمدى مقرر داشت، و سرآمدى که تعیین شده و دگرگونى ندارد نزد اوست، با این حال شما در یکتایى او در اداره امور جهان تردید مى کنید.

3) و اوست خدا، هم در آسمان ها و هم در زمین، کارهاى نهان و آشکار شما را مى داند، و نیز حالات نفسانى شما را که بر اثر اعمال نیک و بد فراهم مى آورید مى داند.

4) و هیچ نشانه اى از نشانه هاى پروردگارشان که آشکارکننده حق است برایشان نیامد مگر این که از آن روى برتافتند.

5) زیرا آنان حق را آن گاه که برایشان آمد دروغ انگاشتند، پس به زودى اخبار و نتایج آنچه به مسخره اش مى گرفتند به آنان خواهد رسید.

6) آیا ندیده اند که چه بسیار مردمى را که پیش از آنان بودند هلاک کردیم ؟ مردمى که به آنان در زمین توانایى هایى داده بودیم که به شما آن توانایى ها را نداده ایم، و ابرهاى پرباران به سویشان گسیل کردیم تا باران هاى سودمند بر آنان فروریزند، و نهرهاى بسیارى را پدید آوردیم که از زیر خانه ها و قصرهایشان روان بود، سپس آنان را به سبب گناهانشان نابود کردیم و پس از آنان مردمى دیگر پدید آوردیم.

7) و اگر کتابى نوشته در کاغذ بر تو نازل مى کردیم و آنها آن را با دست هاى خود لمس مى کردند، باز هم کسانى که کافر شده اند مى گفتند: این جز سحرى آشکار نیست.

8) و گفتند: چرا فرشته اى بر او نازل نمى شود تا نشانه اى بر راستى و درستى رسالت او باشد ؟ ولى اگر فرشته اى هم نازل مى کردیم باز آنان ایمان نمى آوردند و در نتیجه کار به پایان مى رسید و هلاک مى شدند و هیچ مهلتى نمى یافتند.