27) موسى به فرعونیان گفت: من از شرّ هر گردنکشى که به روز قیامت که روز حسابرسى است ایمان ندارد، به خداى یکتا که پروردگار من و پروردگار شماست پناه برده ام.

28) در این میان مردى با ایمان که از خاندان فرعون بود و ایمانش را از آنان پوشیده مى داشت، گفت: آیا مردى را به خاطر این که مى گوید: فقط خدا پروردگار من است، مى کشید ؟ در حالى که او براى شما از جانب پروردگارتان دلایلى روشن بر مدعاى خویش آورده است. اگر او دروغگو باشد دروغش به زیان او خواهد بود; و اگر راستگو باشد، دست کم برخى از آنچه به شما وعده مى دهد به شما خواهد رسید. قطعاً خدا کسى را که تجاوزکار و دروغ پرداز باشد، هدایت نمى کند.

29) اى قومِ من، امروز فرمانروایى از آنِ شماست، در حالى که در این سرزمین بر بنى اسرائیل که زیردستان شما هستند چیره گشته اید، ولى چه کسى ما را در برابر عذاب خدا ـ اگر به سراغمان آمد ـ یارى مى رساند ؟ فرعون ] سخن او را قطع کرد و [ گفت: من جز آنچه را مى بینم و به درستى آن اطمینان دارم به شما نمى نمایم، و شما را جز به راه درست راهنمایى نمى کنم.

30) و آن کس که ایمان آورده بود ] در ادامه سخنانش [ گفت: اى قومِ من، به راستى من بر شما از روزى بسانِ روز امّت هاى گذشته که در آن به عذاب الهى گرفتار شدند، مى ترسم.

31) من از مثل آن سنّتى که بر قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که پس از آنان بودند، جارى شد بیم دارم، و خدا هیچ ستمى براى بندگان خود نمى خواهد.

32) و اى قومِ من، به راستى من بر شما از روز قیامت، روزى که ستمکاران یکدیگر را ندا مى دهند که واى بر ما! مى ترسم;

33) روزى که پشت کرده از آتش دوزخ مى گریزید; در آن روز از جانب خدا هیچ کس نیست که شما را از عذاب نگاه دارد، زیرا خدا دوزخیان را در بیراهه افکنده است، و هر که را خدا در بیراهه افکند راهنمایى که او را به راه درست آورد نخواهد داشت.