31) و قطعاً شما را مى آزماییم تا از میان شما کسانى را که در راه خدا جهاد مى کنند و بر دشوارى هاى اوامر الهى شکیبایند مشخص کنیم، و کارهاى شما را که گزارش هایى از شماست، مى آزماییم.

32) کسانى که پس از آن که راه هدایت برایشان آشکار شد کفر ورزیدند و مردم را از راه خدا بازداشتند و با پیامبر خدا دشمنى کردند و با او به مخالفت برخاستند، هرگز اندک زیانى به خدا نمى رسانند و به زودى خدا کارهایشان را که براى از بین بردن اساس دین سامان داده اند، تباه و بى اثر خواهد کرد.

33) اى کسانى که ایمان آورده اید، خدا را اطاعت کنید و از پیامبرش فرمان برید و به جنگ با دشمنان دین برخیزید و کارهاى پسندیده خود را با کوتاهى در امر جهاد تباه مکنید.

34) اگر از خدا و پیامبرش فرمان نبرید و جهاد را ترک کنید، خداوند شما را در زمره کافران به شمار مى آورد، و قطعاً کسانى که کافر شده و از راه خدا روى برتافته و در حال کفر مرده اند، خدا هرگز آنان را نخواهد آمرزید.

35) پس مبادا در جهاد کوتاهى کنید و کافران را به صلح و سازش فراخوانید، که شما برترید و بر آنان پیروز خواهید شد، چرا که نصرت خدا با شماست و از پاداش کارهایتان نمى کاهد.

36) جز این نیست که زندگى دنیا بازیچه و سرگرمى است و آدمى را از آخرت باز مى دارد. شما اگر ایمان بیاورید و تقوا پیشه کنید، خدا مزدتان را به شما خواهد داد و در عوضِ آن همه اموالتان را نمى خواهد.

37) اگر خدا همه اموال شما را بخواهد و در پرداخت آنها به شما اصرار ورزد بخل مى کنید و خدا کینه هاى شما را پدیدار مى سازد.

38) هان شمایید همان کسانى که براى انفاق بخشى از اموالتان در راه خدا، فراخوانده مى شوید، ولى گروهى از شما بخل مىورزند. و هر کس از انفاق در راه خدا بخل ورزد، جز این نیست که خیر و نیکى را از خود دور ساخته است، زیرا خدا از دارایى هاى شما سودى نمى برد، چرا که خداوند بى نیاز است و شما نیازمندید. و اگر از ایمان و تقوا روى برتافتید و از انفاق در راه خدا امتناع کردید، خدا مردمى غیر از شما را جایگزین شما مى کند، سپس آنان همچون شما نخواهند بود، بلکه ایمان مى آورند و از اموال خود در راه خدا انفاق مى کنند.