26) مشرکان گفتند: خداى رحمان فرشتگان را به فرزندى برگرفته است. منزّه است خدا از داشتن فرزند; بلکه فرشتگان بندگانى اند که خدا آنان را گرامى داشته است.

27) آنان در سخن گفتن بر او پیشى نمى گیرند و تنها به فرمان او کار مى کنند.

28) خدا از رفتار و گفتار فرشتگان که در پیش روى دارند و از عوامل پیدایش آنان که پشت سر نهاده اند با خبر است; ازاین رو آنان را شایسته بندگى خویش دانسته و به آن گرامیشان داشته است. آنان جز براى کسى که خدا دینش را پسندیده باشد، شفاعت نمى کنند و خود از ترس عذاب او هراسانند; زیرا مى دانند که خدا بر بردن پاکى و عصمتشان تواناست.

29) و هر کس از آنان بگوید که من معبودى شایسته پرستشم نه خداوند، دوزخ را به عنوان کیفر او مقرّر مى داریم و همه ستمکاران را بدین سان سزا مى دهیم.

30) آیا کسانى که ربوبیّت خدا را منکر شده اند ندانسته اند که آسمان ها و زمین به هم پیوسته بودند و ما آنها را از هم گشودیم، و هر چیز زنده اى را از آب آفریدیم ؟ با این وصف آیا باور نمى کنند که تدبیر امور آسمان ها و زمین همچون آفرینش آنها کار ماست ؟

31) و در زمین کوه هایى استوار پدید آوردیم تا زمین مردم را نلرزاند، و در میان کوه ها راه هایى فراخ پدید آوردیم، باشد که آنان به مقصد خود راه یابند.

32) و آسمان را سقفى محفوظ از نفوذ شیاطین قرار دادیم. در آن نشانه هایى است بر یکتایى ما، ولى مردم از نشانه هاى موجود در آن رویگردانند.

33) اوست آن کسى که شب و روز و خورشید و ماه را پدید آورده است. هر یک از آنها در مدارى شناورند.

34) مشرکان در انتظار مرگ تو نشسته اند تا از دعوت تو آسوده شوند. البته ما براى هیچ بشرى پیش از تو عمر جاودانه قرار ندادیم، تو نیز خواهى مرد، امّا آیا اگر تو بمیرى آنان براى همیشه مى مانند ؟

35) هر انسانى مرگ را خواهد چشید، و ما شما را در مدت عمرتان، چنان که باید، به بد و نیک مى آزماییم، و سرانجام به سوى ما بازگردانده مى شوید.