33) کسانى که آن سخن راست را آوردند و آن را با ایمان و عملِ خود تصدیق کردند، آنانند تقواپیشگان.

34) آنان در حالى که نزد پروردگار خویشند هرچه بخواهند از جانب او در اختیارشان قرار خواهد گرفت این است سزاى نیکوکاران.

35) آرى، آنان آن سخن راست را باور کردند تا خدا گناهان بزرگشان را که بدترین کردارهاست از آنان بزداید و پاداش اعمالشان را بر پایه نیکوترین عملى که مى کردند، به آنان بدهد.

36) مگر خدا کفایت کننده بنده اش نیست ؟ با این حال آنان تو را از کسانى که جز اویند ( معبودانشان ) مى ترسانند. آنان گمراهند و هر که را خدا گمراه کند، هیچ هدایتگرى براى او نخواهد بود که او را به راه آورد.

37) و هر که را خدا هدایت کند گمراه کننده اى نخواهد داشت. مگر خدا شکست ناپذیر و انتقام گیرنده نیست ؟

38) و اگر از مشرکان بپرسى: چه کسى آسمان ها و زمین را آفریده ؟ قطعاً خواهند گفت: خدا آنها را آفریده است به آنان بگو: پس به من خبر دهید، اگر خدا گزندى براى من بخواهد، آیا آنچه به جاى او مى خوانید، مى توانند گزندى را که او خواسته است برطرف کنند ؟ یا اگر خدا رحمتى براى من بخواهد، آیا آنها مى توانند رحمت او را بازدارند ؟ بگو: چون آفرینش و تدبیر از آنِ خداست، پس او مرا بسنده است که کار خود را به او واگذارم، زیرا همه آنان که اهل توکّل اند تنها بر او توکّل مى کنند.

39) بگو: اى قومِ من، شما برحسب موقعیت خود عمل کنید و بر کفر و لجاجت و بازداشتن از راه خدا ادامه دهید، من نیز به آنچه بدان فرمان یافته ام عمل مى کنم، پس زود است که بدانید،

40) چه کسى را در دنیا عذابى خواهد آمد که خوار و حقیرش مى کند، و بر چه کسى در آخرت عذابى پایدار فرود مى آید.