30) گفتند: اى هم تباران، همانا ما ] آیاتى از ] یک کتاب آسمانى را که پس از موسى نازل شده و کتاب هاى آسمانى پیش از خود را تصدیق مى کند شنیدیم; کتابى که هر کس از آن پیروى کند او را به سوى حق و به راهى راست رهنمون مى شود.

31) اى هم تباران، این پیامبر را که به سوى خدا دعوت مى کند اجابت کنید و به او ایمان بیاورید، که اگر ایمان بیاورید خدا گناهان گذشته شما را بر شما مى بخشد و شما را از عذابى دردناک پناه مى دهد.

32) و کسانى که دعوت کننده به سوى خدا را اجابت نکنند و به او ایمان نیاورند، ] بدانند که ] هرگز در پهنه زمین از سلطه خدا خارج نمى شوند و جز خدا سرپرستانى ندارند که آنان را یارى دهند. اینان در گمراهى آشکارى فرو رفته اند.

33) آیا منکران رستاخیز به روشنى ندانسته اند که آن خدایى که آسمان ها و زمین را پدید آورد و در آفرینش آنها درمانده نشد، قادر است که همه مردگان را زنده کند ؟ آرى، او بر این کار قدرت دارد، زیرا او به هر چیزى تواناست.

34) و روزى که منکران رستاخیز بر آتش عرضه مى شوند، به آنان گفته مى شود: آیا این آتش حق نیست ؟ مى گویند: چرا، سوگند به پروردگارمان که حق است. خدا به آنان مى گوید: پس به سزاى این که کفر می­ورزیدید این عذاب را بچشید!

35) پس اى پیامبر، همان گونه که پیامبرانِ صاحب شریعت صبر کردند تو نیز صبر کن و شتاب در عذاب آنان را مخواه، که زمان عذابشان چندان دور نیست. روزى که آنچه را وعده داده مى شوند بنگرند، گویى جز بخشى از یک روز را در زمین به سر نبرده اند. این قرآن ابلاغى است از جانب خدا. پس آیا جز مردم نافرمان را به هلاکت مى رسانند ؟