26) و سخن پلید ( شرک ) در مَثَل همچون درختى بى ریشه و پلید است که از روى زمین برکنده شده و ثبات ندارد و جز شر و بدى ثمرى به بار نمى آورَد.

27) خداوند کسانى را که ایمان آورده اند، در زندگى دنیا و در آخرت با سخنى استوار که آن را پذیرفته اند بر ایمانشان پایدار مى دارد و ستمکاران ( کفرپیشگان ) را در گمراهى مى افکند و آنان را از دستیابى به حیات پاک دنیا و آخرت محروم مى کند. و خدا هر کارى که بخواهد انجام مى دهد.

28) آیا به سران کفر ننگریسته اى که سپاس نعمت خدا را به ناسپاسى تبدیل کردند و قوم خود را در پى خویش به سراى هلاکت درآوردند ؟

29) به دوزخ که به آن در مى آیند و به آتشش مى سوزند و آن بد قرارگاهى است.

30) آنان براى خدا همتایانى قرار دادند تا مردم را از راه او گمراه سازند و بدین وسیله از آنان بهره برند. اى پیامبر، به آنان بگو: از دنیا بهره برید ولى بدانید که بازگشت شما به سوى آتش است.

31) اى پیامبر، به آن بندگان من که ایمان آورده اند بگو نماز را برپا دارند و بخشى از آنچه را که روزى آنان کرده ایم، در نهان و آشکار انفاق کنند، پیش از آن که روزى فرا رسد که در آن نه داد و ستدى هست و نه رفاقتى، اگر بگویى، مؤمنان راستین همان کنند که تو فرمانشان مى دهى.

32) چگونه خدا همتایانى داشته باشد، در حالى که اوست که آسمان ها و زمین را پدید آورده و از آسمان آبى فرو فرستاده و به وسیله آن از میوه ها براى شما روزى برآورده و کشتى ها را براى شما مسخّر ساخته تا به فرمان او در دریا روان شوند، و جویبارها را براى شما رام کرده است.

33) و خورشید و ماه را که پیوسته در حرکتند، براى شما رام ساخته و شب و روز را براى شما مسخّر کرده است.