32) بگو: چه کسى زینت خدا را که براى بندگانش پدید آورده و روزى هاى پاکیزه را حرام کرده است ؟ بگو: آنها در روز قیامت از آنِ کسانى خواهد بود که در زندگى دنیا ایمان آورده باشند و به آنان اختصاص خواهد یافت و دیگران از آن بهره اى نخواهند برد. ما این گونه آیات خود را براى مردمى که مى دانند، به تفصیل بیان مى کنیم.

33) بگو: زینت ها و روزى ها حرام نشده است. پروردگارم فقط کارهاى زشت، چه آشکارشان و چه نهانشان و نیز گناه و ستم را که نارواست حرام کرده است و این که چیزهایى را شریک خدا قرار دهید که درباره آنها هیچ برهانى فرونفرستاده است و این که چیزى را که نمى دانید به خدا نسبت دهید.

34) و براى هر امّتى سرآمدى است، سپس هنگامى که سرآمدش فرارسید، نه ساعتى از آن بازپس مى مانند و نه از آن پیش مى افتند.

35) اى فرزندان آدم، اگر از میان شما پیامبرانى به سویتان آمدند ـ که قطعاً خواهند آمد ـ و آیات مرا بر شما حکایت کردند، کسانى که تقوا پیشه کنند و شایسته شوند، نه ترسى بر آنان است و نه اندوهگین مى شوند.

36) و کسانى که آیات ما را دروغ انگاشته و از روى تکبّر از پذیرش آنها خوددارى کرده اند، آنان همدم آتشند و در آن جاودانه اند.

37) اکنون که آیین الهى به آدمیان ابلاغ شده، چه کسى ستمکارتر است از آن کس که با شرک ورزیدن خود بر خدا دروغ بسته یا آیات او را دروغ انگاشته است. بهره آنان از کتابِ تقدیر به ایشان خواهد رسید، تا این که وقتى فرستادگان ما ( فرشتگان مرگ ) به سراغشان مى آیند که جانشان را بستانند، مى گویند: کجاست آنچه به جاى خدا مى خواندید ؟ مى گویند: از دست ما رفته اند ( اثرى از خدایى آنها نمى بینیم ) و آنان بر ضدّ خود گواهى مى دهند که کافر بوده اند.