35) به آنان بگو: آیا از میان معبودانتان که آنها را شریک خدا قرار داده اید کسى هست که پدیده هاى جهان هستى از جمله آدمیان را به سوى حق ( هدف آفرینش آنها ) راه نماید ؟ خود در پاسخ بگو: فقط خداست که آفریده ها را به سوى حق رهنمون مى شود پس آیا کسى که پدیده هاى جهان هستى را به اهدافشان راه مى نماید سزاوارتر است که از او پیروى شود یا آن کسى که خود راه درست را نمى یابد مگر این که او را راه نمایند ؟ شما را چه شده است ؟ چگونه حکم مى کنید ؟

36) و بیشترشان جز از پى گمان نمى روند، در صورتى که گمان براى رسیدن به حق هیچ بسنده نیست. قطعاً خدا آنچه را براساس پندار عمل مى کنند مى داند.

37) نشاید که این قرآن از جانب غیر خدا و به دروغ به او نسبت داده شده باشد، بلکه تصدیق کننده معارف و احکام تورات و انجیل است که پیشاروى آن قرار دارند و بیان کننده حقایق کتاب هاى آسمانى دیگر است. در این قرآن هیچ گونه تردیدى نیست چرا که از جانب پروردگار جهان هاست.

38) آیا مى گویند: محمّد خود آن را ساخته و به خدا نسبت داده است ؟ بگو: اگر در این ادّعا راست مى گویید، شما هم باید سوره اى مانند آن بیاورید و جز خدا هر که را مى توانید به یارى فراخوانید.

39) ]آنان قرآن را نه از آن روى که ساخته بشر انگاشتند تکذیب کردند،[ بلکه چون به علم آن احاطه نیافتند و هنوز حقیقت و خاستگاه آن که در آخرت آشکار مى شود به ایشان نرسیده است آن را دروغ شمردند، و درست به همین دلیل کسانى هم که پیش از آنان بودند پیام رسولانشان را دروغ انگاشتند و ستمکار شدند. پس بنگر که فرجام آن ستمکاران چگونه بود تا بدانى این ستمکاران چه فرجامى خواهند داشت.

40) و برخى از اینان کسانى اند که به قرآن ایمان مى آورند و برخى هم به آن ایمان نمى آورند، زیرا راه فساد در پیش گرفته اند، و پروردگارت از هر کسى به فسادگران داناتر است.

41) و اگر تو را تکذیب کردند، بگو: عمل من از آنِ من، و عمل شما از آنِ شماست. شما از آنچه من مى کنم برکنارید، و من نیز از آنچه شما مى کنید برکنارم.

42) و برخى از مشرکان به سخنان تو گوش فرا مى دهند، در حالى که دل هایشان از درک آن در حجاب است. آیا تو مى توانى به کران سخنى بشنوانى، هر چند نیندیشند و توانِ درک آن را نداشته باشند ؟