33) جز این نیست که سزاى آنان که با خدا و پیامبرش مى جنگند و در زمین به فسادگرى مى کوشند این است که کشته شوند یا به صلیب کشیده شوند و یا دست و پایشان برخلاف یکدیگر بریده شود و یا از آن سرزمین ]به نقطه اى دیگر[ تبعید گردند. این کیفر، رسوایى آنان در دنیاست و براى آنان در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود.

34) مگر کسانى که پیش از این که بر ایشان دست یابید توبه کرده باشند، که نباید بر آنان حد جارى کنید، زیرا باید بدانید که خداوند آمرزنده و مهربان است.

35) اى کسانى که ایمان آورده اید، از خدا پروا نمایید و با اطاعت از او در پى برقرارى پیوند با او باشید و در راه او جهاد کنید، باشد که نیکبخت شوید.

36) زیرا کسانى که کفر ورزیده اند ( تقوا پیشه ننمودند، به درگاه او تقرب نجستند و در راه او جهاد نکردند )، اگر همه آنچه را که در زمین است داشته باشند و مانند آن نیز با آن در اختیارشان باشد تا عذاب روز قیامت را به وسیله آن باز خرند، از آنان پذیرفته نمى شود و براى آنان عذابى دردناک خواهد بود.