26) نه، بلکه، آنان امروز تسلیم اند.

27) برخى از آنان روى به برخى دیگر مى آورند و پرخاشگرانه از یکدیگر پرس و جو مى کنند.

28) پیروان به سران خود مى گویند: شما بودید که فریبکارانه از درِ راستى و خیرخواهى بر ما وارد مى شدید و با این شیوه ما را از راه به در مى کردید و ما را به این سرنوشت شوم افکندید.

29) سران کفر مى گویند: ما شما را از ایمان باز نداشتیم تا مسئول فرجام هلاکت بار شما باشیم، بلکه شما اصلاً ایمان نداشتید.

30) ما بر شما هیچ گونه تسلطى نداشتیم تا شما را از ایمان به سوى کفر سوق دهیم، بلکه خودتان مردمى سرکش بودید; چنان که ما نیز گردنکشى مى کردیم.

31) پس سخن خداوند بر همه ما تثبیت شد که ما قطعاً چشندگان عذاب دوزخیم.

32) در نتیجه ما شما را به بیراهه افکندیم، چرا که ما خود گمراه بودیم و گمراهان جز گمراهى به بار نمى آورند.

33) پس در آن روز، پیشوایان شرک و کفر و پیروانشان، همه در عذاب دوزخ شریک یکدیگرند.

34) به یقین، ما با همه مشرکان گناه پیشه همین گونه رفتار خواهیم کرد.

35) زیرا هنگامى که به آنان گفته مى شد: معبودى شایسته پرستش جز خدا نیست، بر گردنکشى خود اصرار مىورزیدند.

36) و مى گفتند: آیا به راستى ما براى شاعرى مجنون معبودانمان را رها سازیم ؟!

37) نه! محمد شاعر و مجنون نیست; او قرآن را که سراسر حق است آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است.

38) قطعاً شما به سزاى گردنکشى و حق ناباورى خود عذاب دردناک دوزخ را خواهید چشید.

39) و جز آنچه انجام مى دادید سزا داده نمى شوید.

40) لیکن آنان که بندگى خدا کرده و براى او خالص شدند پس به غیر او دل نبستند، در آن جهان علاوه بر پاداش کردارشان پاداشى دیگر خواهند یافت.

41) براى آنان در بهشت رزقى معلوم ( ویژه و ممتاز ) است.

42) میوه هایى ] گوناگون [، در حالى که از کرامتى خاص نیز برخوردارند.

43) در بهشت هایى پرنعمت اقامت دارند.

44) بر تخت هایى ویژه رو به روى یکدیگر مى نشینند.

45) بر گرد آنان جام شرابى از باده زلال مى گردانند;

46) باده اى سفید و درخشان که براى نوشندگانش بسى خوشگوار است.

47) نه زیانى دارد و نه ایشان از آن به مستى مى افتند.

48) و نزدشان حوریانى است چشم فرو هشته با نگاهى پرناز و کرشمه و چشمانى درشت و زیبا.

49) آنها ] به قدرى سفید و شفّافند که [ گویى تخم پرندگانند که پنهانشان کرده اند.

50) بهشتیان، آن گاه که بر سریرها نشسته اند، برخى به برخى دیگر روى مى آورند و از کاروبار یکدیگر پرسوجو مى کنند.

51) گوینده اى از میانشان مى گوید: همانا مرا در دنیا همنشینى بود;