35) و یاد کن زمانى را که ابراهیم گفت: پروردگارا، این شهر ( مکّه ) را تحت مقرّراتى ویژه ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستش بت ها دور دار.

36) پروردگارا، آنها سبب گمراهى بسیارى از مردم شده اند. پس هر که از من پیروى کند و به آیینى که آورده ام پاى بند باشد، او از من است، و هر که مرا نافرمانى کند از من نیست، با این حال تو آمرزنده و مهربانى.

37) پروردگارا، من برخى از فرزندانم ( اسماعیل و نسل او ) را در سرزمینى بى کشت و زرع، در کنار خانه حرمت یافته تو سکونت دادم، پروردگارا، تا نماز را برپا دارند، پس دل هاى گروهى از مردم را به آنان گرایش ده و آنان را از میوه ها و محصولات روزى عطا کن، باشد که سپاسگزارى کنند.

38) پروردگارا، به یقین، تو آنچه را که نهان مى داریم و آنچه آشکار مى کنیم، مى دانى، و هیچ چیز نه در زمین و نه در آسمان بر خدا پنهان نیست.

39) ستایش خداى راست که دعاى مرا اجابت کرد و با وجود سالخوردگى من، اسماعیل و اسحاق را به من عطا فرمود. قطعاً پروردگار من شنونده دعا و اجابت کننده آن است.

40) پروردگارا، مرا برپادارنده نماز گردان و از نسل من نیز نمازگزارانى قرار ده. پروردگارا، و دعاى مرا بپذیر.

41) پروردگارا، مرا و پدر و مادرم و مؤمنان را روزى که حساب برپا مى شود بیامرز.

42) و تو اى انسان مپندار که خدا از آنچه ستمکارانِ غرق در ناز و نعمت انجام مى دهند بى خبر است، جز این نیست که کیفر آنان را تا روزى که چشم ها از ترس خیره مى شود به تأخیر مى افکند.