37) و گفتند: چرا بر محمد از جانب پروردگارش معجزه اى که دلخواه ماست نازل نمى شود ؟ بگو: خدا تواناست بر این که هر نشانه اى فروفرستد، ولى بیشتر آنان از قدرت بى کران خدا آگاه نیستند و نیز نمى دانند که اگر پس از آمدن معجزه اى که پیشنهاد مى کنند ایمان نیاورند عذاب آنان را فرومى گیرد.

38) و هیچ جنبنده اى در زمین نیست و نه هیچ پرنده اى که با دو بال خود پرواز مى کند مگر این که آنها نیز مانند شما آدمیان امت هایى هستند ـ ما در آن کتاب چیزى را فروگذار نکرده ایم ـ وانگهى آنها چون شما آدمیان به سوى پروردگارشان محشور خواهند شد.

39) و کسانى از شما که آیات ما را دروغ انگاشته اند کرانى هستند که از شنیدن سخن حق ناتوانند و لال هایى هستند که از گفتن حق ناتوانند. آنها در تاریکى ها به سر مى برند، از این رو نمى توانند راه درست را ببینند. خدا هر که را بخواهد گمراه مى کند و هر که را بخواهد بر راهى راست قرار مى دهد.

40) اى محمد، به مشرکان بگو: به من خبر دهید، اگر عذاب خدا به سوى شما آید یا لحظه قیامت بر شما دررسد، آیا براى برطرف شدن آن غیر خدا را مى خوانید ؟ اگر راستگویید، به این حقیقت اعتراف کنید.

41) نه! غیر خدا را نمى خوانید، بلکه فقط خدا را مى خوانید ـ پس او اگر بخواهد، آنچه را که برطرف شدنش را از او مى طلبید برطرف مى کند ـ و چیزهایى را که شریک او پنداشته اید از یاد مى برید.

42) همانا پیش از تو نیز پیامبرانى را به سوى امت هایى به رسالت فرستادیم ]ولى آنها ایمان نیاوردند [ ازاین رو آنان را به گزند و محنت گرفتار کردیم، باشد که در برابر خدا فروتنى کنند و او را بخوانند.

43) پس چرا هنگامى که عذاب ما بر آنان دررسید فروتنى نکردند و به سوى خدا بازنگشتند ؟ بلکه دل هایشان سخت شد و شیطان کارهایى را که مى کردند براى آنان بیاراست.

44) پس وقتى که آنچه را بدان تذکر داده شدند به فراموشى سپردند، درهاى هرگونه موهبت را بر آنان گشودیم، تا چون به چیزهایى که به آنان داده شد شادمان گشتند ناگهان آنان را به کیفر گرفتیم و همان دم خاموش گشتند و هیچ حجتى بر ما نداشتند.