32) سپس این کتاب آسمانى را به کسانى از بندگانمان که آنان را برگزیدیم سپردیم تا امر آن را بر عهده گیرند و از آن بهره برند; پس گروهى از آنان با ارتکاب گناهان بر خود ستم کردند، و گروهى از آنان راه میانه را در پیش گرفتند و در راه هدایت گام نهادند، و گروهى از آنان در انجام کارهاى نیک به اذن خدا بر دیگران پیشى گرفتند و به درجات قرب الهى نایل آمدند. ] بدانید [ این امر ] سپردن قرآن به بندگان برگزیده [ تفضّلى بزرگ از جانب خداوند بر آنان است.

33) ] نتیجه آن [ بهشت هاى همیشگى است که وارثان قرآن بدان درمى آیند و در آن جا به دستواره هایى از طلا و به مروارید درشت آراسته مى شوند و جامه شان در آن جا ابریشم خالص است.

34) گنهکارانشان مى گویند: سپاس خداى را که با جاى دادن ما در بهشت، رنج و اندوه عالم برزخ را از ما زدود، همانا پروردگارمان بسیار آمرزنده و سپاسگزار است.

35) همان که ما را به فضل خود، بى آن که درخور آن باشیم، به سراى جاودان درآورد; سرایى که هیچ رنجى در آن به ما نمى رسد و براى دستیابى به خواسته هایمان هیچ گونه ملال و خستگى به ما راه نمى یابد و هرچه مى طلبیم در اختیار ماست.

36) و کسانى که کافر شدند، آتش دوزخ براى آنان خواهد بود. حکم مرگشان صادر نمى شود تا بمیرند، و عذاب آتش نیز از آنان کاسته نمى شود. ما هر کفران پیشه اى را این گونه سزا مى دهیم.

37) آنان در آتش دوزخ براى کمک خواهى فریاد برمى آورند و مى گویند: پروردگارا، ما را از این جا به در آور، که اگر چنین کنى کار شایسته خواهیم کرد، غیر از آنچه پیش تر مى کردیم که ناروا بود. در پاسخ آنان گفته مى شود: هرگز چنین نخواهد شد; مگر به شما عمرى ندادیم که هر کس عبرت آموز بود در آن عبرت مى گرفت ؟ و پیامبرى بیم دهنده به سوى شما آمد و شما را از عذاب هشدار داد، ولى شما عبرت نگرفتید و ایمان نیاوردید; پس این عذاب را بچشید که هیچ یاورى براى ستمگران نیست تا آنان را از عذاب رهایى بخشد.

38) همانا خداوند به آنچه در آسمان ها و زمین نهان است داناست. به یقین او به اندیشه ها و نیّت هاى نهفته در سینه ها آگاه است.