35) همان کسانى که در آیات خدا ـ بى آن که برایشان برهانى آمده باشد ـ مجادله مى کنند. این کار نزد خدا و نزد کسانى که ایمان آورده اند، مایه دشمنىِ بزرگى است. این گونه، خداوند بر دل هر گردنکشِ زورگویى مُهر مى زند تا به حق راه نیابد.

36) فرعون ] بار دیگر سخن آن مرد را قطع کرد و [ گفت: اى هامان، براى من بنایى مرتفع بساز تا برفراز آن بروم، شاید به اسباب و وسایلى دست بیابم;

37) وسایلى آسمانى، تا بدین طریق از خداى موسى اطلاع یابم و البته من او را دروغگو مى پندارم. بدین سان براى فرعون کردار زشتش آراسته گشت و از راهِ درست باز داشته شد. به همین جهت براى مبارزه با حق به نیرنگ هایى دست زد، ولى نیرنگ هاى او جز در تباهى نبود و او را به هدف نرساند.

38) و آن کس که ایمان آورده بود، سخن خود را ادامه داد و گفت: ( اى قومِ من، مرا پیروى کنید که من شما را به راه درست که با پیمودن آن به سعادت مى رسید راه مى نمایم.

39) اى قومِ من، جز این نیست که این زندگى دنیا بهره اى براى سراى آخرت است، و سراى آخرت است که سراى پایندگى است.

40) هر که در این جهان کار بد کند، جز همانند آن در آخرت سزا داده نمى شود، و کسانى که کار شایسته کنند ـ مرد باشند یا زن ـ بدین شرط که با ایمان باشند، به بهشت درمى آیند و در آن جا بى حساب ( بى آن که عوضى از آنان خواسته شود ) روزى داده مى شوند.