صفحه اصلی
صفحه من
حامیان ما
درباره ما
راهنما
قرآن کریم
آموزش
نکته ها و پیام ها
جستجو
پرسش و پاسخ
دانلود
مقالات
----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
<-- انتخاب کنید
لطفاً کمی صبر کنید ...
انتخاب آيه :
1- حمد
2- بقرة
3- آل عمران
4- نساء
5- مائدة
6- انعام
7- اعراف
8- انفال
9- توبة
10- یونس
11- هود
12- یوسف
13- رعد
14- ابراهیم
15- حجر
16- نحل
17- اسراء
18- کهف
19- مریم
20- طه
21- انبیاء
22- حج
23- مومنون
24- نور
25- فرقان
26- شعراء
27- نمل
28- قصص
29- عنکبوت
30- روم
31- لقمان
32- سجدة
33- احزاب
34- سبا
35- فاطر
36- یس
37- صافات
38- ص
39- زمر
40- غافر
41- فصلت
42- شوری
43- زخرف
44- دخان
45- جاثیة
46- احقاف
47- محمد (صلیاللهعلیهوآلهوسلم)
48- فتح
49- حجرات
50- ق
51- ذاریات
52- طور
53- نجم
54- قمر
55- الرحمن
56- واقعة
57- حدید
58- مجادلة
59- حشر
60- ممتحنة
61- صف
62- جمعة
63- منافقون
64- تغابن
65- طلاق
66- تحریم
67- ملک
68- قلم
69- حاقة
70- معارج
71- نوح
72- جن
73- مزمل
74- مدثر
75- قیامة
76- انسان
77- مرسلات
78- نبا
79- نازعات
80- عبس
81- تکویر
82- انفطار
83- مطففین
84- انشقاق
85- بروج
86- طارق
87- اعلی
88- غاشیة
89- فجر
90- بلد
91- شمس
92- لیل
93- ضحی
94- شرح
95- تین
96- علق
97- قدر
98- بینة
99- زلزال
100- عادیات
101- قارعة
102- تکاثر
103- عصر
104- همزة
105- فیل
106- قریش
107- ماعون
108- کوثر
109- کافرون
110- نصر
111- مسد
112- اخلاص
113- فلق
114- ناس
انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی
ترجمه آيات
تفسير آيات
انتخاب متن فارسی :
اسراء
جزء : پانزدهم
وَ بِالْحَقِّ أَنْزَلْناهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ مُبَشِّراً وَ نَذيراً
105
وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَي النَّاسِ عَلي مُکْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزيلاً
106
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذا يُتْلي عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّداً
107
وَ يَقُولُونَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولاً
108
وَ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ يَبْکُونَ وَ يَزيدُهُمْ خُشُوعاً
109
قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْني وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِکَ سَبيلاً
110
وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ شَريکٌ فِي الْمُلْکِ وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبيراً
111
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي أَنْزَلَ عَلي عَبْدِهِ الْکِتابَ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً
1
قَيِّماً لِيُنْذِرَ بَأْساً شَديداً مِنْ لَدُنْهُ وَ يُبَشِّرَ الْمُؤْمِنينَ الَّذينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً
2
ماکِثينَ فيهِ أَبَداً
3
وَ يُنْذِرَ الَّذينَ قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً
4
ترجمه جناب آقاي صفوي
105) ما قرآن را به حق نازل کرده ایم و به حق نازل شده و باطلى در آن راه نیافته است. و تو را ـ اى پیامبر ـ تنها نویددهنده و اخطارکننده فرستادیم، پس تو را نسزد چیزى از آن بکاهى یا چیزى بر آن بیفزایى.
106) آرى، قرآن را به مقتضاى نیازها و رویدادها بخش بخش و به صورتى که خوانده شود فرو فرستادیم تا آن را با درنگ بر مردم تلاوت کنى، و آن را به تدریج فرو فرستادیم.
107) بگو: به آن ایمان بیاورید یا ایمان نیاورید، در حقانیت آن تأثیرى ندارد. قطعاً کسانى که پیش از نزول قرآن از معارف الهى برخوردار شده اند، هنگامى که قرآن بر آنان تلاوت شود، سجده کنان، بر چانه هاى خود بر زمین مى افتند.
108) و مى گویند: منزّه است پروردگار ما. او قیامت را برپا خواهد کرد، زیرا وعده پروردگار ما قطعاً انجام شدنى است.
109) آرى، گریه کنان بر چانه هاى خود به روىْ مى افتند و قرآن آنان را فروتنى مى افزاید.
110) بگو: خدا را با نام ( اللّه ) بخوانید یا با نام ( رحمان ) تفاوت نمى کند، هر کدام را بخوانید از نیکوترین نام هاست و نیکوترین نام ها همه از آن اوست. و نماز خود را با صداى بلند مخوان و آن را بسیار آهسته نیز مخوان، بلکه میان این دو راهى بجوى.
111) و بگو: ستایش همه از آنِ خداوند است، همان کسى که فرزندى براى خود نگرفته و در فرمانروایى شریکى ندارد و در تدبیر جهان هستى درمانده نیست تا نیاز به یاورى داشته باشد. خدا را سپاس گوى و او را چنان که شایسته است به بزرگى یاد کن.
به نام خداونده بخشنده و مهربان
1) ستایش همه از آنِ خداوند است، همان کسى که این کتاب آسمانى را بر بنده اش محمّد فرو فرستاد و در آن هیچ کژى و انحرافى قرار نداد.
2) کتابى که مایه برپایى جوامع انسانى است، تا کافران و گنهکاران را به عذابى سخت که از جانب خداست بیم دهد و به مؤمنانى که کارهاى شایسته مى کنند نوید دهد که براى آنان پاداشى نیکو ( بهشت ) خواهد بود.
3) و براى همیشه در آن ماندگارند.
4) و تا کسانى را که گفتند: خدا فرزندى برگرفته است، هشدار دهد.
293
293