2) سوگند به قرآنِ دربردارنده حکمت،

3) که تو یقیناً از جمله کسانى هستى که به رسالت فرستاده شده اند.

4) به قرآن سوگند که تو بر راهى راست قرار دارى; راهى که به خدا منتهى مى شود و تو را به نیکبختى مى رساند.

5) قرآن از جانب خداى شکست ناپذیر رحمت گستر، نازل شده است; پس او بر منکران آن پیروز و بر باوردارندگان آن رحمت آورنده است.

6) تو را به رسالت برانگیخت و قرآن را فرو فرستاد تا مردمى را که پدرانشان به وسیله هیچ پیامبرى بیم داده نشدند و از این رو در غفلت و بى خبرى به سر مى بردند، از عذاب الهى بیم دهى.

7) قطعاً آن سخن ( وعده عذاب دوزخ ) درباره بیشترشان تحقق یافته است; از این رو این مشرکان ایمان نخواهند آورد;

8) چرا که بر گردن هایشان غُل هایى نهاده ایم و دست هایشان را با آن غل ها بر گردن هایشان بسته ایم. آن غل ها تا چانه هایشان کشیده شده و تمام گردنشان را پوشانده و سرهایشان رو به بالا قرار گرفته است، بدین سبب پیش روى خود را نمى بینند و راه راست را نمى یابند.

9) و ما از پیش روى آنان حجابى و از پشت سرشان حجابى قرار داده ایم، به گونه اى که اطرافشان را پوشانده ایم، ازاین رو نمى بینند و هدایت نمى شوند.

10) آرى، بر آنان یکسان است، چه بیمشان بدهى یا بیمشان ندهى ایمان نمى آورند.

11) اینان که غل ها بر گردن دارند و در حجابند، از هشدارهاى تو بهره اى نمى برند و چنانند که گویى هشدارشان نداده اى. تو فقط کسى را هشدار مى دهى و هشدار تو براى او سودمند است که قرآن را تصدیق کند و به سمت و سوى آن گراید و از خداى رحمان که براى او در حجاب است، بهراسد و در عین حال به رحمتش امیدوار باشد. چنین کسى را به آمرزش گناهان و بهشت که پاداشى ارجمند است نوید ده.

12) ما خود، مردگان را براى کیفر و پاداش زنده مى کنیم و کارهاى نیک و بدى را که در دوران زندگى پیش فرستاده اند و نیز سنت هاى شایسته و ناشایستى را که از خود در میان مردم به جاى گذاشته اند، همه را در کتابى ثبت مى کنیم، و ما هر چیزى را در لوح محفوظ که پیشواى خلایق است و مقدّرات حتمى آنها را به روشنى دربردارد، برشمرده و ثبت کرده ایم.