40) همانان که به ناحق از دیارشان بیرون رانده شدند; اخراجشان سببى جز این نداشت که مى گفتند پروردگار ما خداست. و اگر خدا با حکم جهاد، برخى از مردم را به وسیله برخى دیگر دفع نمى کرد، صومعه هاى راهبان و کلیساهاى مسیحیان و معابد یهودیان و مساجد مسلمانان که در آنها نام خدا بسیار برده مى شود ویران گشته بود، و قطعاً خدا کسانى را که او را یارى مى دهند یارى خواهد کرد، چرا که خدا نیرومند و شکست ناپذیر است.

41) همانان که اگر در زمین به ایشان قدرت دهیم تا بتوانند روش زندگى اجتماعى خود را برگزینند، جامعه اى تشکیل مى دهند که همگان در آن نماز را برپا مى دارند و زکات مى پردازند و به آنچه شایسته است فرمان مى دهند و از آنچه ناشایسته است نهى مى کنند. و قطعاً خدا مؤمنان را یارى مى کند و آنان را بر کفرپیشگان پیروز مى گرداند چرا که فرجام امور از آن خداست.

42) و اگر تو را ـ اى پیامبر ـ دروغ پرداز مى شمرند غمگین مباش، چرا که تکذیب پیامبران پیشینه اى دور و دراز دارد; قوم نوح و عادیان و ثمودیان نیز پیامبرانشان را دروغگو شمردند،

43) و همچنین قوم ابراهیم و قوم لوط،

44) و نیز اهل مدین، و موسى هم از سوى فرعونیان تکذیب شد; پس به کافران مهلت دادم، سپس آنها را به عذاب گرفتم. پس انکار من در برابر کفر و تکذیب آنان چگونه بود و چه عذابى بر سرشان فرود آوردم.

45) چه بسیار شهرهایى را که مردمش ستمکار بودند نابود کردیم، و اینک دیوار خانه هایشان بر سقف هاى آن فرو ریخته است، و چه بسیار چاه هایى که با نابودى صاحبانش متروک شده و چه بسیار قصرهاى گچکارى شده که ساکنانش به هلاکت رسیده اند.

46) پس آیا کسانى که تو را تکذیب مى کنند در زمین گردش نکرده و با دیده عبرت به این ویرانه ها ننگریسته اند تا برایشان دل هایى پدید آید که با آنها در فرجام کفر و شرک بیندیشند یا گوش هایى که با آنها حقایق را بشنوند و ایمان بیاورند ؟ به یقین دیده ها نابینا نیست ولى دل هایى که در سینه هاست کور است.