34) بگذار آنچه را به آنان داده ایم ناسپاسى کنند! اى مشرکان، کامیاب شوید و از هر چه در اختیار دارید بهره گیرید، زود است که فرجام شوم کار خود را بدانید.

35) آیا ما دلیل و برهانى در اختیار آنها نهاده ایم که چیزى را بیان مى کند که مشرکان به سبب آن براى خدا شریک قرار داده اند. ] که این گونه بر شرک پایدارند [ ؟

36) و آن گاه که مردم را رحمتى بچشانیم بدان شادمان مى گردند و ما را از یاد مى برند، و اگر بر اثر کارهاى ناروایى که دستاورد خودشان است مصیبت و رنجى به آنان برسد، بى درنگ نومید مى شوند.

37) اینان در اشتباهند; نه نعمت همیشگى است که شادمانى داشته باشد و نه رنج و درد دائمى است که مایه یأس گردد. و مشیت الهى تعیین کننده است; آیا ندیده اند و درنیافته اند که خداوند روزى را براى هر که بخواهد فراخ مى گرداند و بر هر که بخواهد تنگ مى گیرد ؟ به راستى در این امر، براى کسانى که ایمان مى آورند نشانه هایى بر ربوبیت خدا و یکتایى او در تدبیر جهان است.

38) اى پیامبر، حق خویشاوندت را بپرداز و همچنین نصیب بینوا و در راه مانده را. شما مردم نیز حق خویشاوند پیامبر را بدهید و نیز نصیب بینوا و در راه مانده را، رعایت این امر براى کسانى که خواهان تقرب به درگاه اویند و خشنودى او را مى طلبند بهتر است و آنان قطعاً سعادتمندند.

39) هر مالى از اموال خود را به رسم ربا داده اید تا در میان اموال مردم افزون شود ( بهره اى حاصل کند ) نزد خدا فزونى نمى گیرد، ولى هر مالى را به عنوان زکات پرداخته اید و خواهان تقرب به درگاه خداوندید و خشنودى و پاداش او را مى طلبید، آنان اموالشان دو چندان افزون مى گردد.

40) خدا همان کسى است که شما را آفرید، آن گاه به شما روزى داد، سپس شما را مى میراند و بعد از آن به شما حیاتى دوباره مى بخشد. اینها ویژگى هاى ربوبیت و شایستگى پرستش است. آیا از میان معبودانى که آنها را شریک خدا پنداشته اید کسى هست که حتى بخش اندکى از این کارها را انجام دهد ؟ مى دانید که آنها نمى توانند. و او منزه و برتر از این است که به او شرک ورزند.

41) بر اثر شرک ورزیدن مردم و گناهانى که مرتکب مى شوند، فساد و تباهى، خشکى و دریا را فراگرفت. تا خداوند وزر و وبال برخى از رفتارها و باورهاى نادرست مردم را به آنان بچشاند، باشد که از شرک و گناه بازگردند و به توحید و فرمانبردارى از او گردن نهند.