34) کفرپیشگان با انکار آسمانى بودن قرآن از تو به بدى یاد کردند، ولى باید بدانند کسانى که در قیامت به صورت دسته جمعى و نگون بر چهره هایشان به سوى دوزخ رانده مى شوند، بدترین جایگاه را دارند و از همه گمراه ترند.

35) مى گویند: بشر درخورِ دریافت وحى نیست; بى گمان ما به موسى کتاب آسمانى عطا کردیم و ] هیچ فرشته اى را دستیار او قرار ندادیم، بلکه [ برادرش هارون را با وى همراه کردیم و او را پشتیبان وى قرار دادیم.

36) و به آن دو گفتیم: به سوى این مردم که نشانه هاى یکتایى ما را دروغ شمرده اند بروید و آنان را به توحید فراخوانید. ولى آنان رسالت موسى و هارون را نپذیرفتند و ما هم آنان را چنان که باید نابود ساختیم.

37) و قوم نوح را نیز آن گاه که پیامبران را تکذیب کردند غرق ساختیم و آنان را براى مردم نسلشان نشانه اى ] بر حقانیّت پیامبران [ قرار دادیم، و براى ستمکاران عذابى دردناک آماده کرده ایم.

38) و قوم عاد و ثمود و اصحاب رسّ و نسل هاى بسیارى را که پس از قوم نوح تا قوم فرعون پدید آمدند، همه را نابود کردیم.

39) و براى همه آنان مثل هایى آموزنده آوردیم و چون نپذیرفتند، همه آنان را درهم شکستیم و نابود ساختیم.

40) و قطعاً این کافران ( کافران حجاز ) بر شهر قوم لوط که آن باران شوم به صورت سنگپاره ها بر آن بارانده شد، گذر کرده اند; آیا آن جا را ندیده اند تا از انکار قرآن و رسالت پیامبر باز ایستند ؟ چرا دیده اند، ولى رستاخیز را باور ندارند از این رو دعوت پیامبر را نمى پذیرند.

41) و هنگامى که تو را مى بینند، فقط مسخره ات مى کنند و مى گویند: آیا این است آن کسى که خدا او را به رسالت برانگیخته است ؟

42) اگر ما بر پرستش معبودان خود پایدار نبودیم، نزدیک بود او ما را از معبودانمان باز دارد. و به زودى ـ هنگامى که عذاب را بنگرند ـ خواهند دانست چه کسى گمراه تر است.

43) آیا دیدى آن کسى را که معبود خود را هواى نفس خویش قرار داده است ؟ مگر تو بر او گماشته شده اى تا بتوانى او را هدایت کنى ؟