38) آرى، مؤمنان به کارهاى شایسته مى پردازند تا خدا هنگام دادن پاداش به آنان، تمام اعمالشان را هرچند کاستى هایى داشته باشد، بهترین عمل به شمار آورد و همه را بر پایه آن سزا دهد و از فضل خود نیز بر پاداششان بیفزاید، و خداوند به هر کس بخواهد، بى حساب; بدون آن که از اعمال او عوضى بخواهد، روزى و پاداش افزون خواهد داد.

39) این است وصف مؤمنان، اما کسانى که کفر ورزیده اند، اعمالشان همچون سرابى است در زمینى هموار که تشنه آن را آب مى پندارد و به سراغ آن مى رود، ولى هنگامى که به آن مى رسد آن را چیزى نمى یابد. آرى، کافران به گمان رستگارى بت مى پرستند، اما وقتى مرگ یکى از آنان فرا رسید و به صحنه قیامت درآمد، آن جاست که اعمال خود را بى ثمر مى بیند و خدا را نزد خویش حاضر مى یابد و خدا هم حساب او را بررسى مى کند و سزایش را به تمام و کمال به او مى دهد، و خداوند اعمال بندگان را به سرعت رسیدگى مى کند.

40) یا اعمالشان همچون تاریکى هایى است در دریایى موّاج که هماره آن دریا را موجى مى پوشاند و بر فراز آن موجى دیگر است، و بالاى آن ابرهایى است که جلو نورهاى آسمانى را مى گیرد. اینها تاریکى هایى است متراکم که بعضى بر روى بعضى قرار گرفته است، و کسى که در این دریاست، وقتى دست خود را بیرون مى آورد، نزدیک است که آن را از شدت تاریکى نبیند. اعمال کافران نیز حجاب هایى متراکم اند که مانع از آنند که نور ایمان و معرفت بر دل هایشان بتابد و آنان را به راه نجات رهنمون شود. آرى، کسى که خدا نورى براى او قرار نداده است هیچ نورى نخواهد داشت.

41) آیا ندانسته اى که هر که در آسمان ها و زمین است و پرندگانِ گشوده بال، خدا را با هستىِ خویش تسبیح مى گویند و وجود نیازمندشان بى نیازى او را اعلام مى کند ؟ این حقیقتى است بس روشن و آشکار. همه موجودات راه عرضه نیاز خود را به درگاه خدا مى دانند و از تسبیح گفتن خود آگاهند، و خدا به آنچه مى کنند داناست.

42) فرمانروایىِ آسمان ها و زمین تنها از آنِ خداست و بازگشت همه امور نیز به سوى خداست.

43) آیا ندیده اى که خدا ابرهایى پراکنده را روانه مى کند، آن گاه میان آنها پیوند مى دهد، سپس آنها را متراکم مى سازد، پس قطره هاى باران را مى بینى که از لابه لاى ابرها بیرون مى آید ؟ و آیا ندیده اى که خدا از آسمان، از تگرگ هاى متراکم موجود در آن که همچون کوه هاست فرو مى فرستد و هر که را بخواهد با آن هدف قرار مى دهد تا به مال و جان او آسیب برساند، و از هر که بخواهد آن را باز مى دارد ؟ نزدیک است روشنى برقش دیده ها را از بین ببرد.