33) بلکه مى گویند: قرآن را محمّد خود بافته است. نه، او چنین قدرتى ندارد; بلکه آنان ایمان نمى آورند; از این رو به چنین تهمتى روى مى آورند.

34) اگر راست مى گویند که او قرآن را ساخته است باید سخنى مانند آن بیاورند، زیرا آنان هم مثل او بشرند و اهل سخن.

35) مگر آنان از چیزى جز آنچه دیگران از آن پدید آمده اند، آفریده شده اند که نباید پیامبرى به سویشان گسیل شود و پاداش و کیفرى داشته باشند، یا این که خود آفریننده خویشند و خدا حق تدبیر و تربیت آنان را به وسیله پیامبران ندارد ؟

36) یا این که آسمان ها و زمین را آفریده اند و بالاتر از آنند که به بندگى فراخوانده شوند ؟ نه، آنان مردمى هستند که حق را باور ندارند.

37) یا مگر گنجینه هاى پروردگار تو نزد آنان است تا نبوّت را به هر که بخواهند عطا کنند و از هر که بخواهند بازدارند ؟ یا این که آنان بر خدا چیره اند و مى توانند آنچه را خدا به تو داده است از تو سلب کنند ؟

38) یا مگر آنان را نردبانى است که به وسیله آن بر آسمان برآیند و سخنان خدا را بشنوند و آنچه را خود دریافت مى کنند، بپذیرند و جز آن را دروغ شمرند ؟ اگر این گونه است باید از آنان کسى که مدّعى شنیدن وحى است، حجّتى روشن بر ادّعاى خویش بیاورد.

39) یا مگر دختران از آنِ خدایند و پسران از آنِ شما ؟

40) یا مگر از آنان براى ابلاغ رسالت مزدى مى طلبى و در نتیجه از زیانى که مى بینند گرانبار مى شوند و به رنج مى افتند ؟ ] که رسالت تو را نمى پذیرند ].

41) بلکه آیا لوح محفوظ که نهان است و حقایق در آن ثبت است در اختیار آنان است و از آن نسخه بردارى مى کنند تا آنچه درباره تو مى گویند حقایقى انکارناپذیر باشد ؟!

42) بلکه آیا آنان مى خواهند با طرح این گفتارها و پندارهاى باطل بر ضدّ تو مکر کنند تا دعوت تو را خاموش کنند ؟ ولى آنان که کافر شده اند خود گرفتار نیرنگ خویش شده اند چرا که خویشتن را از سعادت محروم مى کنند.

43) آیا آنان جز خدا معبودى دارند که سزاوار پرستش باشد ؟ منزّه است خدا از این که براى او شریکى قرار دهند.

44) آنان در انکار رسالت تو بدان جا رسیده اند که اگر به عیان ببینند از آسمان پاره اى از عذاب بر آنان فرو مى افتد، مى گویند: این ابرى متراکم است.

45) اى پیامبر، اینک که بهانه هاى انکار رسالت تو را با حجّت زدودیم و دریافتى که آنان هر چند آیتى روشن بر حقانیت تو ببینند، نمى پذیرند، آنان را واگذار تا آن روزشان را که در آن با نفخه صور جانشان را مى ستانند، دیدار کنند.

46) روزى که چاره اندیشى آنان سودى به حالشان ندارد و از سوى هیچ کس یارى نمى شوند ] تا از عذاب قیامت رهایى یابند ].

47) و به یقین براى کسانى که ستم کرده اند، پیش از آن عذابى خواهد بود که در عالم برزخ دامنگیرشان مى شود، ولى بیشترشان از آن بى خبرند.

48) بر حکمى که پروردگارت مقرّر داشته است شکیبا باش; تو قطعاً زیر نظر مایى و کارت بر ما پوشیده نیست; پس مبادا از فرمان ما روى برتابى; و آن گاه که به پا مى خیزى همراه با ستایش پروردگارت او را تسبیح گوى.

49) و در پاره اى از شب با خواندن نماز شب و نیز آن هنگام که ستارگان در صبحدم پنهان شدند با خواندن نافله صبح، خدا را تسبیح گوى.