29) پس ] از چندى [ رفیقشان را صدا کردند که شتر را از پاى درآورد; او هم پى کردن و کشتن شتر را برعهده گرفت و آن را پى کرد و کشت .

30) اینک بنگرید که عذاب من و هشدارهایم چگونه بود ؟

31) ما بانگى مهیب بر آنان فرستادیم و آنان همچون خار و خاشاکى که آغل داران براى دام هایشان جمع آورى مى کنند ، خشک و بى رمق شدند .

32) همانا ما قرآن را براى فراگیرى همگان آسان کردیم; پس آیا کسى هست که متذکّر شود و خدا را بشناسد و به صفات و افعال او پى ببرد ؟

33) قوم لوط نیز هشدارها را دروغ انگاشتند .

34) ما هم بر آنان بادى که سنگبارانشان مى کرد فرستادیم و تنها خاندان لوط بودند که آنان را در سحرگاهى ] با بیرون بردن از شهر [ نجات بخشیدیم .

35) تا بدین وسیله به آنان از جانب خود نعمتى بزرگ داده باشیم ، زیرا آنان از سپاسگزاران بودند و ما هر که را سپاسگزار باشد همین گونه پاداش مى دهیم .

36) بى گمان لوط قومش را از عذابى که ایشان را بدان گرفتیم ، بیم داده بود ، ولى آنان در هشدار و اخطار او تشکیک کرده به بحث و جدال پرداختند .

37) و از او خواستند تا مهمانانش را ( فرشتگانى که به صورت انسان ها نزد او بودند ) در اختیارشان نهد; ما هم چشمانشان را محو کردیم و فروغ از دیدگانشان گرفتیم ، پس ] گفتیم : [ عذاب مرا و آنچه شما را بدان هشدار دادم بچشید !

38) و همانا در سپیده دمى ، عذابى تخلّف ناپذیر به سراغشان آمد .

39) پس ] به آنان گفتیم : [ عذاب مرا و آنچه شما را بدان هشدار دادم بچشید !

40) همانا ما قرآن را براى فراگیرى همگان آسان کردیم; پس آیا کسى هست که متذکّر شود و خدا را بشناسد و به صفات و افعال او پى ببرد ؟

41) و قطعاً هشدارها به فرعونیان نیز رسید .

42) ولى آنان همه آیات ما را دروغ انگاشتند; ما هم آنان را به عذاب گرفتیم ، گرفتنِ شکست ناپذیرى مقتدر .

43) اى امّت محمّد ، آیا کافران شما ، از این امّت هایى که فرجام شومشان را یاد کردیم ، در برخوردارى از امکانات زندگى بهترند تا از کیفر ما در امان باشند ، یا در کتاب هاى آسمانى مصونیّت شما از عذاب الهى ثبت شده است اگرچه کفرپیشه و گنهکار باشید ؟

44) نه ، چنین نیست . آیا کفرپیشگان شما مى گویند : ما امّتى متحد و یکپارچه ایم و هر کس بخواهد به ما گزندى برساند ، از او انتقام مى گیریم ؟

45) به زودى آن امّت متحد در جنگ بدر مغلوب مى شوند و به میدان کارزار پشت مى کنند و مى گریزند .

46) و این پایان کیفرشان نیست ، بلکه وعده گاهشان رستاخیز است ، و رستاخیز از هر بلایى سخت تر و از هر ناگوارى تلخ تر است .

47) رستاخیز براى آنان سخت خواهد بود ، زیرا آنان مجرمند و مجرمان بهشت را نخواهند یافت و وارد آتشى برافروخته خواهند شد;

48) روزى که بر چهره هایشان در آتش کشیده مى شوند . آن روز به آنان گفته مى شود : بچشید گزندى را که از دوزخ به شما مى رسد !

49) این بدان جهت است که ما هر چیزى را به اندازه آفریده ایم و براى مجرمان چنین مقرر کرده ایم که از بهشت محروم باشند و به دوزخ درآیند .