42) هنگامى حق را از باطل مشخص ساخت که شما در نزدیک ترین کرانه آن وادى، در زمینى شنزار و دور از آب اردو زدید، و مشرکان در دورترین کرانه وادى، در کنارِ آب و در زمینى سخت پیاده شدند و کاروان تجارى قریش در فرو دست شما بودند و از ساحل دریا رهسپار مکّه شدند و از تیررس شما رهیدند. بدین ترتیب شما چاره اى جز نبرد با مشرکان نداشتید. اگر شما و آنان با یکدیگر وعده مى کردید که این گونه باهم روبه رو شوید، قطعاً هر دو گروه وعده خود را خلاف مى کردید، ولى آنچه را خدا پیش آورد براى این بود که کارى را که مى بایست انجام شود به انجام رساند، تا در شرایطى که عوامل پیروزى براى مشرکان آماده بود، با پیروزى شما حق را از باطل مشخص سازد تا از آن پس هر که هلاک مى شود، با دلیلى روشن هلاک گردد، و هر که حیات مى یابد، با دلیلى آشکار حیات یابد. و نیز چون خدا شنونده استغاثه شما و آگاه به راز درونتان بود چنین تقدیر کرد.

43) اى پیامبر، یاد کن زمانى را که خداوند شمار مشرکان را در خواب تو، به تو اندک نشان مى داد تا وقتى خواب خود را براى مؤمنان نقل مى کنى، از برخورد با آنان بیمناک نباشند و تردیدى به خود راه ندهند. و اگر شمار آنان را به تو بسیار نشان مى داد قطعاً سست و نگران مى شدید و در کار جنگ، اختلاف مى کردید، ولى خداوند بدین وسیله شما را از سستى و اختلاف در امان داشت، چرا که او به راز درون سینه ها داناست.

44) و یاد کن زمانى را که چون با مشرکان روبه رو شدید، آنان را در نظر شما اندک جلوه مى داد و شما را نیز در نظر آنان اندک مى نمایاند، تا خداوند کارى را که باید تحقّق مى یافت ( نبرد دو گروه ) به انجام رساند، و بدانید که همه کارها به او بازگردانده مى شود.

45) اى کسانى که ایمان آورده اید، هنگامى که در میدان نبرد با گروهى از کافران روبه رو گشتید ثابت قدم باشید و از برابر آنان مگریزید و خدا را با قلب و زبان خود بسیار یاد کنید، باشد که پیروز گردید.