47) نوح گفت: پروردگارا، من به تو پناه مى برم از این که چیزى از تو بخواهم که بدان علم ندارم. اگر مرا نبخشایى و از خطاها مصونم ندارى و بر من رحمت نیاورى از زیانکاران خواهم بود.

48) گفته شد: اى نوح، با سلامت و امنیتى که از جانب ماست و نیز با نعمت هایى پربرکت که بر تو و همراهانت و بر امّت هاى شایسته اى که از همراهان تو پدید مى آیند نازل مى شود، از کشتى فرود آى و از کسانى که همراه تواند امّت هایى ناشایسته پدید مى آیند که ما آنان را از متاع دنیا بهره مند مى کنیم، سپس عذابى دردناک از جانب ما به آنان خواهد رسید.

49) اى پیامبر، این داستان ها از خبرهاى غیبى است که آنها را به تو وحى مى کنیم. پیش از این نه تو از آن آگاه بودى و نه قوم تو. اکنون که دانستى نوح و پیروانش نجات یافتند و کافران به هلاکت رسیدند، بر آنچه حق است شکیبایى کن که فرجام نیک از آنِ تقواپیشگان است.

50) و به سوى قوم عاد، برادرشان هود را به رسالت فرستادیم، گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید، زیرا شما را هیچ معبودى شایسته پرستش جز او نیست. شما با شرک ورزیدن خود جز افترازنندگانى بیش نیستید.

51) اى قوم من، من براى رساندن پیام الهى هیچ مزدى از شما درخواست نمى کنم، پس تصوّر نکنید که براى دستیابى به مال و ثروت مدّعى رسالت شده ام، مزد من جز برعهده کسى که مرا پدید آورده است، نیست. پس چرا سخنانم را درنمى یابید تا حقیقت برایتان آشکار شود ؟

52) و اى قوم من، از پروردگارتان آمرزش گناهانتان را بخواهید، سپس با انجام کارهاى شایسته به سوى او بازگردید که در این صورت ابرهایى پرباران به سوى شما خواهد فرستاد تا باران هایى سودمند بر شما فرو ریزند. و نیرویى بر نیرویتان خواهد افزود. پس مبادا با حال شرک و گناه از دعوت من روى برتابید.

53) گفتند: اى هود، براى ما حجّت و دلیلى روشن نیاورده اى، و ما براى سخنان تو معبودان خود را رها نمى کنیم و هرگز به تو ایمان نمى آوریم.