46) و سرپرستانى ندارند که به جاى خدا آنان را یارى کنند. و هر که را خدا به بیراهه بَرَد، هیچ راهى براى رهایى از عذاب نخواهد داشت.

47) پیش از آن که روزى فرا رسد که از جانب خدا بازگشتى براى آن نیست، فرمان پروردگارتان را اجابت کنید. آن روز در برابر عذاب خدا هیچ پناهگاهى نخواهید داشت و شما را راهى براى انکار آنچه کرده اید نخواهد بود.

48) پس اگر از هشدارهاى تو روى برتافتند غمگین مباش، چرا که ما تو را نفرستاده ایم که بر آنان نگهبان باشى. برعهده تو چیزى جز ابلاغ پیام نیست. و ما چون آدمى را از جانب خود نعمتى بچشانیم، بدان شادمان مى شود و ما را از یاد مى برد. و اگر آنان را به سبب گناهانى که از پیش مرتکب شده اند بدى و رنجى رسد، ناسپاسى مى کنند، چرا که انسان چون به دنیا روى آوَرَد، ناسپاس مى گردد.

49) فرمانروایى آسمان ها و زمین تنها از آنِ خداست; هر چه بخواهد مى آفریند; به هر که بخواهد دخترانى مى دهد و پسران را به هر که بخواهد عطا مى کند.

50) یا میان هر دو صنف پسر و دختر ] براى هر که بخواهد [ جمع مى کند، و هر که را بخواهد عقیم مى سازد. به راستى او دانا و تواناست.

51) و هیچ بشرى را نسزد که خدا با او سخن بگوید جز به صورت وحى یا از پشت حجاب، یا این که فرستاده اى گسیل کند و او به اذن خدا آنچه را خدا بخواهد به وى وحى مى کند. همانا او بلندمرتبه اى است که سخن گفتنش همچون سخن گفتن بشر نیست، و حکیمى است که مردم را به حال خود وانمى گذارد، بلکه سخنش را از طریق وحى به آنان ابلاغ مى کند.