2) هیچ وحى جدیدى که یادآور خدا باشد، از جانب پروردگارشان برایشان نمى آید مگر این که آن را مى شنوند و به بازى مى پردازند.

3) و دل هایشان به بیهوده مشغول است و در جلسه اى کاملا سرّى درباره دعوت پیامبر به گفتوگو نشستند، البته نه همه آنان بلکه ستمکارانشان و گفتند: آیا این شخص ( محمّد ) جز بشرى مانند شماست ؟ اگر از جانب خدا پیامى به او رسیده بود قطعاً به شما نیز مى رسید، پس قرآنش افسونى بیش نیست. اکنون آیا شما با این که از بصیرت برخوردارید به افسون مى گرایید ؟

4) پیامبر به آنان گفت: پروردگارم هر سخنى را، خواه در آسمان گفته شود و خواه در زمین، مى داند، و اوست که به همه گفته ها شنوا و به همه کارها داناست.

5) مشرکان قرآن را نخست افسون خواندند، آن گاه گفتند: نه، بلکه رؤیاهایى آشفته است که محمّد آنها را وحى الهى پنداشته و خود را پیامبر تصوّر کرده است، بلکه آن را خود بافته و کلام خدا قلمداد کرده است، بلکه او شاعر است و قرآنش برخاسته از خیالات شاعرانه اوست. اگر به راستى پیامبر است باید براى ما معجزه اى بیاورد همان گونه که پیامبرانِ نخستین همراه با معجزه فرستاده شدند. اگر معجزه اى بیاورد ما به او ایمان مى آوریم.

6) پیش از اینان نیز مردم هیچ شهر و دیارى که از پیامبرانشان درخواست معجزه کردند، با مشاهده آن معجزات ایمان نیاوردند; ازاین رو ما آنان را هلاک کردیم. اکنون آیا این مشرکان با دیدن معجزه ایمان مى آورند با این که مانند پیشینیان تجاوزکارند ؟ پس بدانید که برآوردن خواسته آنان مایه ایمانشان نخواهد شد بلکه پى آمدش تنها هلاکت آنان است.

7) و پیش از تو نیز جز مردانى را که به آنان وحى مى کردیم به رسالت نفرستادیم. اگر نمى دانید از پژوهندگان کتاب هاى آسمانى بپرسید تا دریابید که پیامبران از میان انسان ها برخاسته اند و اگر به همه انسان ها وحى نمى شود براى آن است که وحى موهبتى است که خدا آن را به هر که بخواهد عطا مى کند.

8) ما از پیامبرانمان ویژگى هاى بشرى را سلب نکرده و آنان را کالبدهایى که غذا نخورند قرار نداده ایم و در دنیا جاودانه هم نبوده اند.

9) ما آنان را فرستادیم و وعده اى را که به آنان داده بودیم تحقق بخشیدیم، پس آنان و هر که را خواستیم نجات دادیم و تجاوزگران را نابود ساختیم.

10) به راستى، ما کتابى به سوى شما فرو فرستادیم که در آن ارجمندترین معارف و پایدارترین احکام براى شما یادآورى شده است. آیا درنمى یابید ؟