2) اوست که در میان مردم عرب که خواندن و نوشتن نمى دانستند ، پیامبرى از خودشان برانگیخت; پیامبرى که آیات خدا را بر آنان تلاوت مى کند و آنان را به وسیله کارهاى شایسته و اخلاق نیکو رشد مى دهد و قرآن و معارف آن را به ایشان مى آموزد ، و آنان قطعاً پیش از این در گمراهى آشکارى فرو رفته بودند .

3) و نیز براى جمعیت دیگرى از آن مردم که هنوز به ایشان نپیوسته اند آن پیامبر را به رسالت برانگیخت . و خداست که اراده اش غالب و کارهایش همه براساس حکمت است .

4) این بعثت فضل خداست که آن را به هر که بخواهد عطا مى کند ، و او خواسته است که آن را به محمّد ارزانى دارد ، و خدا داراى تفضّلى بزرگ است .

5) داستان کسانى که احکام و معارف تورات به آنان آموخته و بر عهده آنان نهاده شد ولى به آن عمل نکردند و به مقصد نرساندند، همچون داستان الاغ است که کتاب­هایى را بر پشت خود مى­بَرَد و از حمل کردن آنها جز خستگى نصیبى ندارد. بد است داستان مردمى که آیات خدا را دروغ شمردند. آنان ستمکارند و خدا مردم ستمکار را هدایت نمى کند.

6) بگو : اى یهودیان ، اگر تصوّر مى کنید که شما دوستان خدایید نه مردم دیگر ، اگر راست مى گویید تمنّاى مرگ کنید تا به دیدار خدا نایل شوید ، چرا که دوست شیفته دیدار دوست خویش است .

7) ولى به سبب گناهانى که پیش فرستاده و ستم هایى که کرده اند هرگز تمنّاى مرگ نخواهند کرد ، و خدا به حال ستمکاران به خوبى داناست .

8) بگو : مرگى که از آن مى گریزید قطعاً به دیدار شما خواهد آمد ، سپس به سوى آن داناى نهان و آشکار باز گردانده مى شوید ، آن گاه شما را به حقیقت و پى آمدهاى ناگوار آنچه مى کردید ، آگاه خواهد ساخت .