2) که به عقاید و اعمال درست رهنمون مى شود و مایه نیکبختى است; از این رو به آن ایمان آورده ایم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان نخواهیم گرفت .

3) و حقیقت این است که پروردگارمان از نظر عظمت بسیار بلند مرتبه است; او نه همسرى گرفته و نه فرزندى اختیار کرده است .

4) و این که بى خردانِ ما که براى خدا شریک قائل شده اند ، سخنى دور از صواب درباره او گفته اند .

5) و ما در گذشته مى پنداشتیم که انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمى بندند ، ولى اینک که دریافتیم خدا را شریکى نیست دانستیم که آنان که براى خدا شریکى پنداشته اند بر او دروغ بسته اند .

6) و این گونه بود که پیوسته مردانى از انس به مردانى از جنّ پناه مى بردند و از آنها یارى مى طلبیدند و بر سلطه گرى و سرکشى جنّیان مى افزودند .

7) و آن مردم نیز آن گونه پنداشتند که شما جنّیان مى پنداشتید ، آنان گمان کردند که خدا کسى را به پیامبرى برنمى انگیزد .

8) و ما به آسمان صعود کردیم و به آن نزدیک شدیم و آن را آکنده از نگهبانانى توانا و شهاب سنگ هایى یافتیم .

9) و پیش از نزول قرآن ، ما در آسمان براى شنیدن سخنان فرشتگان در مکان هایى مى نشستیم ، ولى اکنون هر کس در آن جا دزدانه گوش بسپارد ، شهابى را براى خود در کمین مى یابد .

10) و ما نمى دانیم که آیا در این رویداد براى کسانى که در زمینند گزندى اراده شده یا پروردگارشان برایشان چیزى را که مایه نیکبختى آنان است اراده کرده است .

11) و از میان ما گروهى نیکوکارند و گروهى جز این هستند ، و ما بر راه و روش هاى گوناگون قرار داریم .

12) و ما باور کرده ایم که هرگز نمى توانیم خدا را در آنچه براى زمین مقرّر کرده است ناتوان سازیم ، و هرگز نمى توانیم از دست او بگریزیم و او را به ستوه آوریم .

13) و ما هنگامى که آیات این قرآن هدایتگر را شنیدیم به آن ایمان آوردیم ، چرا که هر کس به آن ایمان بیاورد ، به پروردگارش ایمان آورده و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد ، دیگر باکى ندارد از این که خیرى از او کاسته شود یا امرى ناخوشایند بر او چیره گردد .