صفحه اصلی
صفحه من
حامیان ما
درباره ما
راهنما
قرآن کریم
آموزش
نکته ها و پیام ها
جستجو
پرسش و پاسخ
دانلود
مقالات
----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
<-- انتخاب کنید
لطفاً کمی صبر کنید ...
انتخاب آيه :
1- حمد
2- بقرة
3- آل عمران
4- نساء
5- مائدة
6- انعام
7- اعراف
8- انفال
9- توبة
10- یونس
11- هود
12- یوسف
13- رعد
14- ابراهیم
15- حجر
16- نحل
17- اسراء
18- کهف
19- مریم
20- طه
21- انبیاء
22- حج
23- مومنون
24- نور
25- فرقان
26- شعراء
27- نمل
28- قصص
29- عنکبوت
30- روم
31- لقمان
32- سجدة
33- احزاب
34- سبا
35- فاطر
36- یس
37- صافات
38- ص
39- زمر
40- غافر
41- فصلت
42- شوری
43- زخرف
44- دخان
45- جاثیة
46- احقاف
47- محمد (صلیاللهعلیهوآلهوسلم)
48- فتح
49- حجرات
50- ق
51- ذاریات
52- طور
53- نجم
54- قمر
55- الرحمن
56- واقعة
57- حدید
58- مجادلة
59- حشر
60- ممتحنة
61- صف
62- جمعة
63- منافقون
64- تغابن
65- طلاق
66- تحریم
67- ملک
68- قلم
69- حاقة
70- معارج
71- نوح
72- جن
73- مزمل
74- مدثر
75- قیامة
76- انسان
77- مرسلات
78- نبا
79- نازعات
80- عبس
81- تکویر
82- انفطار
83- مطففین
84- انشقاق
85- بروج
86- طارق
87- اعلی
88- غاشیة
89- فجر
90- بلد
91- شمس
92- لیل
93- ضحی
94- شرح
95- تین
96- علق
97- قدر
98- بینة
99- زلزال
100- عادیات
101- قارعة
102- تکاثر
103- عصر
104- همزة
105- فیل
106- قریش
107- ماعون
108- کوثر
109- کافرون
110- نصر
111- مسد
112- اخلاص
113- فلق
114- ناس
انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی
ترجمه آيات
تفسير آيات
انتخاب متن فارسی :
طه
جزء : شانزدهم
إِذْ أَوْحَيْنا إِلي أُمِّکَ ما يُوحي
38
أَنِ اقْذِفيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لي وَ عَدُوٌّ لَهُ وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْکَ مَحَبَّةً مِنِّي وَ لِتُصْنَعَ عَلي عَيْني
39
إِذْ تَمْشي أُخْتُکَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلي مَنْ يَکْفُلُهُ فَرَجَعْناکَ إِلي أُمِّکَ کَيْ تَقَرَّ عَيْنُها وَ لا تَحْزَنَ وَ قَتَلْتَ نَفْساً فَنَجَّيْناکَ مِنَ الْغَمِّ وَ فَتَنَّاکَ فُتُوناً فَلَبِثْتَ سِنينَ في أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلي قَدَرٍ يا مُوسي
40
وَ اصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسي
41
اذْهَبْ أَنْتَ وَ أَخُوکَ بِآياتي وَ لا تَنِيا في ذِکْري
42
اذْهَبا إِلي فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغي
43
فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَکَّرُ أَوْ يَخْشي
44
قالا رَبَّنا إِنَّنا نَخافُ أَنْ يَفْرُطَ عَلَيْنا أَوْ أَنْ يَطْغي
45
قالَ لا تَخافا إِنَّني مَعَکُما أَسْمَعُ وَ أَري
46
فَأْتِياهُ فَقُولا إِنَّا رَسُولا رَبِّکَ فَأَرْسِلْ مَعَنا بَني إِسْرائيلَ وَ لا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْناکَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّکَ وَ السَّلامُ عَلي مَنِ اتَّبَعَ الْهُدي
47
إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنا أَنَّ الْعَذابَ عَلي مَنْ کَذَّبَ وَ تَوَلَّي
48
قالَ فَمَنْ رَبُّکُما يا مُوسي
49
قالَ رَبُّنَا الَّذي أَعْطي کُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدي
50
قالَ فَما بالُ الْقُرُونِ الْأُولي
51
ترجمه جناب آقاي صفوي
38) آن گاه که به مادرت آنچه را که باید الهام شود الهام کردیم،
39) که فرزندت را در صندوق بگذار و آن را به دریا ( رود نیل ) بیفکن و چنین مقرر کرده ایم که دریا باید او را به ساحل افکند آن گاه فرعون که دشمن من و دشمن اوست وى را از کرانه دریا برمى گیرد. اى موسى، باز هم نعمتى بزرگ به تو ارزانى داشتم، آن گاه که محبّتى از خودم بر تو افکندم تا مجذوب تو گردند و زیر نظر من به تو احسان شود.
40) آن گاه که خواهرت مى رفت تا از تو خبر گیرد. متوجّه شد که فرعونیان مى خواهند براى تو دایه اى انتخاب کنند. به آنان گفت: آیا شما را به کسى که سرپرستى او را برعهده گیرد راهنمایى کنم ؟ بدین ترتیب تو را به مادرت باز گرداندیم تا چشمش روشن گردد و اندوه نخورد. علاوه بر این، در مرحله دیگر نیز نعمتى بزرگ به تو ارزانى داشتیم، آن گاه که کسى از قِبْطیان را کشتى و بیم آن داشتى که تو را قصاص کنند; پس تو را از اندوه آن نجات بخشیدیم و همواره تو را آزمودیم، پس چندین سال در میان مردم مدین ماندى، تا این که ـ اى موسى ـ با مقدار فراوانى از علم و عمل که براى خود فراهم آوردى، آمدى.
41) و باز هم نعمتى بزرگ ارزانى ات کردیم آن گاه که تو را براى خودم خالص گردانیدم.
42) تو و برادرت با معجزه ها و نشانه هاى من روانه شوید و در یاد کردن من و فراخواندن مردم به توحید سستى مکنید.
43) به سوى فرعون بروید که او سرکشى کرده است.
44) و با او به نرمى سخن بگویید، شاید بر اثر یادآورىِ شما حقیقت را دریابد و ایمان بیاورد، یا بترسد و به حق نزدیک شود.
45) گفتند: پروردگارا، مى ترسیم او بر ما سبقت گیرد و پیش از آن که پیام تو را ابلاغ کنیم ما را کیفر کند یا سر به طغیان بردارد و بیش از پیش بر بنى اسرائیل ستم کند و بر تو آشفته گوید.
46) خداوند در پاسخ آن دو گفت: نترسید، حتماً من با شما هستم، آنچه گفته شود مى شنوم و آنچه انجام گیرد مى بینم.
47) پس بى هیچ هراسى نزد او بروید و بگویید: ما فرستادگان پروردگار تو هستیم، رسالت ما را بپذیر و به پروردگارت ایمان بیاور و بنى اسرائیل را آزاد کن تا با من رهسپار شوند و آنان را شکنجه مکن، ما براى تو از جانب پروردگارت نشانه اى روشن بر حقّانیت رسالت خویش آورده ایم، و عافیت و سلامت بر کسى باد که از پى هدایت رفته و راه درست پیموده است.
48) زیرا به ما وحى شده است که عذاب بر کسى است که آیات خدا را دروغ انگاشت و از آنها روى برتافت.
49) موسى و هارون پیام خدا را به فرعون ابلاغ کردند. فرعون گفت: اى موسى، پروردگار شما دو تن کیست ؟
50) موسى گفت: پروردگار ما همان کسى است که هستىِ درخورِ هر چیزى را به آن داده، سپس آن را به راه کمال هدایت کرده است.
51) فرعون گفت: پس حال مردمان نخستین چگونه است و آنها چگونه سزا داده مى شوند، در حالى که نه از خودشان و نه از کارهایشان کسى آگاه نیست ؟
314
314