46) دشمنان شما یهودیانند، آنان سخنان را از جایگاهش مى گردانند و تحریف مى کنند و مى گویند: شنیدیم و نافرمانى کردیم، و در خطاب به پیامبر مى گویند: بشنو که شنوایى داده نشوى! این سخن را از خطاب ( راعنا ) در حالى که زبانشان را به آن مى پیچانند و در دین طعنه مى زنند، اراده مى کنند. و اگر مى گفتند: شنیدیم و فرمانبردارى کردیم، و بشنو و به ما مهلت ده تا سخن خود را به روشنى بیان کنیم، براى آنان بهتر و استوارتر بود، ولى چنین انتظارى از آنان به دور است، زیرا خداوند آنان را به سزاى کفرشان لعنت کرده است، ازاین رو جز اندکى از آنان ایمان نخواهند آورد.

47) اى کسانى که کتاب آسمانى به شما داده شده است، به این قرآن که به سوى شما فرو فرستاده ایم و تورات و انجیلى را که با شماست تأیید مى کند، ایمان بیاورید، پیش از آن که چهره هایى را که باید روى به کمال آورد محو کنیم و در نتیجه آنها را به واپس ( روى به تیره بختى ) بازگردانیم، یا همان گونه که ( اصحاب سبت ) را از رحمت خود دور ساختیم، آنان را نیز از رحمت خود دور سازیم، و فرمان خدا انجام شدنى است.

48) انکار قرآن شرک است و قطعاً خدا این گناه را که به او شرک ورزیده شود نمى آمرزد، و کمتر از آن را براى هر که بخواهد مى آمرزد. و هر کس به خدا شرک ورزد، قطعاً دروغى بافته و گناهى بزرگ مرتکب شده است.

49) آیا به کسانى که خود را پاک و رشدیافته مى شمرند ننگریسته اى ؟ آنان حق ندارند زبان به مدح خویش بگشایند، بلکه خداست که هر که را بخواهد به پاکى مى ستاید و در ستایش آنان به اندازه رشته هسته خرمایى به آنان ستم نمى شود.

50) بنگر که یهودیان چگونه بر خدا دروغ مى بندند، و همین بس که این کارشان گناهى آشکار است.

51) آیا به کسانى که بهره اى از کتاب آسمانى یافته اند ( یهودیان ) ننگریسته اى که به ( جبت ) و ( طاغوت ) ایمان مى آورند و درباره کفرپیشگان مشرک مى گویند: اینان از کسانى که ]به محمّد[ ایمان آورده اند راهیافته ترند ؟