51) یا به آفریده اى دیگر از آنچه در خاطرتان بزرگ مى نماید و پدید آمدن دوباره انسان را از آن دشوار مى بینید، باز هم برانگیخته خواهید شد. پس خواهند گفت: چه کسى ما را به صورت کنونى باز مى گرداند ؟ بگو: همان کس که بار نخست شما را پدید آورْد. پس سرهایشان را از روى استهزا به طرف تو حرکت مى دهند و مى گویند: آن چه زمانى خواهد بود ؟ بگو: ممکن است آن روز نزدیک باشد.

52) روزى حیات دوباره خواهید یافت که خدا شما را براى جزا و پاداش فرا مى خواند و شما ستایش کنان او را اجابت مى کنید و به پا مى خیزید، و آن روز گمان مى برید که جز اندک زمانى در گورها درنگ نکرده اید.

53) و به بندگان مؤمن من بگو که در گفت و گو با کافران سخنى را که نیکوتر است بگویند و از سخن ناشایسته بپرهیزند که مؤمنان فرمان تو را اطاعت خواهند کرد. بى تردید، شیطان با همین سخنان ناشایسته میان مردم فتنه انگیزى مى کند، زیرا او براى انسان دشمنى آشکار است.

54) پروردگارتان به حال شما داناتر است، پس درباره فرجام کار مردم داورى مکنید و آن را به خدا واگذارید، اگر او بخواهد بر شما رحمت مى آورَد یا اگر بخواهد شما را کیفر مى کند. و ما تو را ـ اى پیامبر ـ به عنوان کارگزارى براى آنان نفرستاده ایم تا هر که را بخواهى نجات بخشى و هر که را بخواهى محروم کنى.

55) و پروردگارت به کسانى که در آسمان ها و زمینند داناتر است، پس چگونه از حال شما آگاه نباشد ؟ و به راستى ما برخى از پیامبران را بر برخى دیگر برترى دادیم و به داود زبور عطا کردیم.

56) به مشرکان بگو: فرشتگان و جنّیان و آدمیانى را که به جاى خدا معبود خود پنداشته اید بخوانید. آنها نه مى توانند گزند و محنت را از شما بزدایند و نه آن را دگرگون سازند.

57) کسانى که مشرکان آنها را مى پرستند، خود واسطه اى مى جویند که به وسیله آن به پروردگارشان نزدیک شوند و در پى آنند که ببینند کدامین واسطه به خدا نزدیک تر است تا راه او را دنبال کنند، آنان خود به رحمت الهى امیدوارند و از عذاب او مى هراسند، چرا که عذاب پروردگارت درخورِ پرهیز است.

58) و هیچ شهرى نیست مگر این که ما آن را پیش از روز قیامت به هلاکت مى رسانیم یا آن را به عذابى سخت عذاب مى کنیم. این در لوح محفوظ رقم خورده و حتمى شده است.