49) آدمى از آن روى که به پیروى از هواهاى نفسانى خوى گرفته و به نعمت ها و اسباب ظاهرى دنیا فریب خورده است، چنان است که وقتى گزندى به او مى رسد ما را خالصانه مى خواند، ولى آن گاه که از جانب خود نعمتى به او مى بخشیم مى گوید: این ثروتى که به من داده شده است، تنها به سبب دانشى است که من دارم. نه! چنین نیست، بلکه این وسیله آزمونى است، ولى بیش تر مردم نمى دانند.

50) کسانى که پیش از آنان بودند و ثروت و امکاناتى در اختیار داشتند نیز این سخن را گفتند، ولى آنچه به دست آورده بودند آنان را کفایت نکرد و از عذاب الهى نجاتشان نداد.

51) پس کارهاى ناروایى که انجام داده بودند، به صورت عذاب به آنان رسید، و از این مردمى که تو پیامبرشان هستى، نیز کسانى که با ارتکاب گناهان ستم کرده اند، کارهاى بدشان به صورت عذاب به آنان خواهد رسید و آنان هرگز نمى توانند خدا را ناتوان سازند.

52) آیا ندانسته اند که خداست که روزى را براى هر که بخواهد فراخ مى گرداند و بر هر که بخواهد تنگ مى گیرد ؟ همانا در این امر براى مردمى که ایمان دارند، نشانه هایى از ربوبیّت خدا و یکتایى او در تدبیر جهان است.

53) بگو: اى بندگان من که با شرک یا ارتکاب گناهان دیگر بر خویشتن ستم کرده اید، مبادا از رحمت خدا ناامید شوید; چرا که خدا همه گناهان حتى شرک را در صورتى که توبه کنید مى آمرزد. همانا اوست که بسیار آمرزنده و مهربان است.

54) و پیش از آن که عذابِ آخرت بر شما در رسد، به سوى پروردگارتان باز گردید و توبه کنید و تسلیم فرمان او شوید، زیرا هنگامى که عذاب در رسد، دیگر شفاعتى در کار نیست و از سوى کسى یارى نخواهید شد.

55) و پیش از آن که عذاب، به طور ناگهانى و بى آن که متوجه باشید، بر شما در رسد، از نیکوترین حقایقى که از جانب خدا به سوى شما نازل شده است پیروى کنید.

56) اینها را به شما توصیه مى کنیم تا مبادا کسى در آن جهان بگوید: دریغا که در مورد حقوق خدا کوتاهى کردم; راستى من از مسخره کنندگان ] دین خدا [ بودم.