50) و هنگامى را که دریا را براى شما شکافتیم و شما را از چنگ دشمنان رهایى بخشیدیم و فرعونیان را در حالى که نظاره مى کردید در دریا غرق کردیم.

51) و هنگامى را که با پیامبرتان موسى چهل شب وعده گذاشتیم که در آن به عبادت به سر بَرَد، آن گاه شما پس از رفتنش به وعده گاه، گوساله را به خدایى گرفتید، در حالى که ستمکار بودید.

52) سپس شما را بعد از آن بخشیدیم، باشد که سپاسگزارى کنید.

53) و هنگامى را که به موسى کتاب آسمانى تورات و جداکننده حق از باطل را عطا کردیم، باشد که هدایت شوید.

54) و هنگامى را که موسى به قومش گفت: اى قوم من، بى تردید شما با برگرفتن گوساله به پرستش، به خود ستم کردید، پس به درگاه آفریدگارتان توبه کنید و بدین منظور گوساله پرستان شما یکدیگر را بکشند، که این کار نزد آفریدگارتان براى شما بهتر است. پس از آن که برخى مجرمان به قتل رسیدند، خدا توبه گنهکاران شما را پذیرفت، که او بسیار توبه پذیر و مهربان است.

55) و هنگامى را که گفتید: اى موسى، هرگز سخن تو را مبنى بر این که خدا تورات را بر تو فرو فرستاده است باور نمى کنیم تا این که خدا را آشکارا به چشم خود ببینیم و تأیید تورات را از او بشنویم. پس به سزاى این سخنتان صاعقه شما را فرو گرفت در حالى که نظاره مى کردید.

56) سپس شما را پس از مرگتان برانگیختیم، باشد که سپاسگزارى کنید.

57) و ابرها را ـ آن گاه که در بیابانى سوزان رهسپار بودید ـ بر شما سایه گستر کردیم، و ( منّ ) و ( سلوى ) بر شما فرو فرستادیم، و گفتیم: از روزى هایى که به شما داده ایم و همه خوب و پاکیزه اند بخورید. و آنان ]با سرکشى ها[ بر ما ستم نکردند، بلکه بر خود ستم روا مى داشتند.