54) و بنى اسرائیل با عیسى مکر کردند و خدا نیز با آنان مکر کرد، و خدا بهترین مکرکنندگان است.

55) یاد کن زمانى را که خدا گفت: اى عیسى، من تو را به طور کامل برمى گیرم و به سوى خویش بالا مى برم، و تو را از معاشرت با کافران و ناپاکان دور نگه مى دارم، و کسانى را که از تو پیروى کرده اند، تا روز قیامت بر یهودیانى که کفر ورزیده اند برترى و تسلط مى بخشم. سپس بازگشت همه شما به سوى من است، آن گاه میان شما در آنچه بر سرش اختلاف مى کردید، داورى خواهم کرد.

56) امّا یهودیانى را که کفر ورزیدند و با تو مخالفت کردند، هم در دنیا و هم در آخرت به عذابى سخت عذابشان مى کنم و براى رهایى از عذاب یاورانى نخواهند داشت.

57) و امّا کسانى از پیروان تو که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، خداوند پاداش هایشان را بى کم و کاست به آنان خواهد داد، و کسانى که خود را پیرو تو شمردند ولى ایمان واقعى نداشتند و کار شایسته نکردند ستمکارند، و خدا ستمکاران را دوست نمى دارد.

58) اى پیامبر، اینها که بر تو مى خوانیم، از نشانه هاى رسالت تو و از قرآنى است که خدا را در یادها زنده مى دارد و آیاتش همه استوار و از هر باطل و ناراستى به دور است.

59) بى گمان، حکایت آفرینش عیسى نزد خدا همچون حکایت آفرینش آدم است که خدا او را از خاک آفرید، سپس به او گفت: باش، و او بدون پدر به وجود آمد. پس همان گونه که آدم فرزند خدا نبود، عیسى نیز فرزند خدا نیست.

60) حق از جانب پروردگار توست، پس هرگز از تردیدکنندگان مباش.

61) پس کسانى که درباره عیسى ـ بعد از آن که آگاهى براى تو حاصل شده و به برهانى که همگان را کافى است دست یافتى ـ با تو محاجّه کنند و بر الوهیت او اصرار ورزند، بگو: بیایید ما پسرانمان را فراخوانیم و شما پسرانتان را و ما زنانمان را و شما زنانتان را و ما خودمان را و شما خودتان را، آن گاه دعا کنیم و لعنت خدا را بر آن گروهى که در دعوت خود دروغگویند قرار دهیم.