49) و آن گاه که به ستوه آمدند، به موسى گفتند: اى افسونگر، پروردگارت را به عهدى که نزد تو دارد براى ما بخوان تا این عذاب را از ما بردارد که قطعاً رهنمود تو را خواهیم پذیرفت.

50) پس هنگامى که عذاب را از آنان برداشتیم، بى آن که انتظار رود عهد خویش شکستند.

51) و فرعون در میان قومش بانگ برآورد و گفت: اى قومِ من، آیا پادشاهى مصر و این جویبارهاى رود نیل که از زیر کاخ من روان است، از آنِ من نیست ؟ آیا نمى بینید ؟

52) آیا موسى بهتر است یا من ؟ آیا من از این کسى که بى مقدار است و نزدیک است که نتواند مقصود خود را بیان کند، بهتر نیستم ؟

53) اگر او پیامبر است و از دیگران برتر، چرا دستبندهایى زرّین بر او افکنده نشده است تا از بزرگى و سرورى نشانى داشته باشد، یا چرا فرشتگانى با او نیامده اند تا همدوش یکدیگر رسالتش را تصدیق کنند ؟

54) پس فرعون با این سخن قومش را سبک مغز ساخت در نتیجه آنان هم از او فرمان بردند، چرا که مردمى فاسق بودند.

55) پس هنگامى که به سببِ فسقشان ما را به خشم آوردند، از آنان انتقام گرفتیم و همه آنان را غرق کردیم.

56) و آنان را در ورود به آتش دوزخ پیشقدم ساختیم و وسیله عبرت دیگران قرار دادیم.

57) و هنگامى که وصف عیسى پسر مریم در قرآن بیان شد، ناگهان قوم تو از شنیدن آن غوغا سر دادند و از روى تمسخر خندیدند.

58) و گفتند: آیا خدایان ما براى پرستش بهترند یا او ؟ آنان این سخن را جز براى جدال با تو، نگفتند، بلکه آنان مردمى ستیزه گرند.

59) پسر مریم نبود جز بنده اى که آداب بندگى به جاى آورد و ما نعمت پیامبرى به او ارزانى داشتیم و او را آیتى قرار دادیم تا حق را براى بنى اسرائیل بیان کنیم.

60) در شگفت نباشید از این که ما بشرى را با کمالات فرشتگان آفریدیم; اگر بخواهیم از میان شما نیز کسانى را در زمین قرار مى دهیم که کار فرشتگان کنند و جایگزین یکدیگر شوند.