2) مؤمنان راستین فقط کسانى اند که وقتى خدا نزدشان یاد شود دل هایشان مى ترسد، و هنگامى که آیات او بر آنان تلاوت گردد بر ایمانشان مى افزاید، و در کارها و برنامه ها تنها بر پروردگارشان توکّل مى کنند.

3) کسانى اند که نماز را برپا مى دارند و بخشى از آنچه را روزى آنان کرده ایم به نیازمندان انفاق مى کنند.

4) اینانند مؤمنان راستین که در حدّ ایمانشان درجاتى نزد پروردگارشان دارند و براى آنان آمرزش و رزقى نیکوست که در بهشت نصیبشان خواهد شد.

5) گروهى از مؤمنان از حکم خدا درباره انفال ناراضى بودند، چنان که پروردگارت تو را به حق ( براساس مصلحتى درست و به جا ) از خانه ات ]به سوى بدر [ بیرون برد در حالى که گروهى از مؤمنان از آن ناخشنود بودند.

6) با تو درباره حق ـ پس از آن که برایشان آشکار شده است ـ کشمکش مى کنند، گویى به سوى مرگ که نشانه هاى آن را مى نگرند، رانده مى شوند.

7) و اى مؤمنان، از آنچه خدا براى شما مقرّر کرده است نگران نباشید چرا که آن به سود شماست، یاد کنید هنگامى را که خدا به شما وعده داد که یکى از آن دو طایفه از آنِ شما باشد، یا بر کاروان تجارى قریش دست یابید و یا بر سپاه آنان پیروز گردید، و شما دوست مى داشتید کاروان تجارى که بى سلاح بودند نصیب شما شوند، ولى خدا خلاف آن را اراده کرد، زیرا مى خواست به حکم تقدیر خود ( یارى پیامبران و پیروزى آیین الهى ) حق را جلوه گر کند و ریشه کافران را برکند.

8) آرى، خدا به شما چنین وعده داد تا حق را ثابت گرداند و باطل را از میان بردارد، هر چند مجرمان از آن ناخشنود باشند.