54) پس از آن که پاکدامنى یوسف ثابت شد، پادشاه گفت: یوسف را نزد من آورید که او را از خواص خود قرار خواهم داد. هنگامى که یوسف را نزد پادشاه آوردند و پادشاه با او سخن گفت و عظمت وى نزد پادشاه بیشتر آشکار شد، او را به صدارت منصوب کرد و گفت: تو امروز نزد ما مقامى بلند دارى و در همه کارهاى ما امین هستى.

55) یوسف گفت: مرا بر خزانه هاى این سرزمین بگمار تا آذوقه مردم را تأمین کنم و در دوران قحطى میانشان توزیع نمایم، که من نگهبان امور و به اداره کارها دانایم.

56) و این گونه به یوسف در آن سرزمین قدرت دادیم که هر جاى آن مى خواست منزل مى گزید. هر که را بخواهیم از رحمت خود برخوردار مى سازیم و پاداش نیکوکاران را تباه نمى کنیم.

57) و قطعاً پاداش آخرت براى کسانى که ایمان آورده و به درجات بالاى ایمان رسیده و پیش از آن تقوا پیشه بوده اند، بهتر است.

58) سال هاى قحطى فرا رسید و برادران یوسف براى تهیّه آذوقه به مصر آمدند و بر یوسف وارد شدند. یوسف آنان را شناخت ولى آنان او را نشناختند.

59) و چون برادرانش را به خوار و بارشان مجهّز کرد، گفت: آن برادر پدرىِ خود را که از او سخن گفتید، در نوبت بعدى نزد من آورید. آیا نمى بینید که من پیمانه را به طور کامل مى دهم و به کسى ستم روا نمى دارم و بهترین میزبانانم ؟

60) اگر او را نزد من نیاورید، هیچ سهمیّه اى نزد من نخواهید داشت و نباید براى خرید آذوقه به این سرزمین وارد شوید و نزد من بیایید.

61) گفتند: از پدرش به اصرار خواهیم خواست که او را به ما بسپرد تا همراه ما نزد تو آید و قطعاً این کار را خواهیم کرد.

62) یوسف به خدمتگزاران خود گفت: سرمایه آنان را که در برابر آذوقه پرداخته اند در اثاثیه شان بگذارید، شاید وقتى به سوى کسانشان بازگشتند به آن پى ببرند، امید که آنان با برادرشان به سوى ما باز آیند.

63) پس هنگامى که نزد پدرشان بازگشتند، گفتند: اى پدر، بدون همراهى برادرمان بنیامین آذوقه از ما منع شده است، پس برادرمان را با ما بفرست که اگر او بیاید آذوقه خواهیم گرفت و قطعاً ما نگهبان او خواهیم بود.