2) چه بسا کسانى که به قرآن کافر شده اند در جهان دیگر آرزو کنند که اى کاش در برابر خدا تسلیم شده و به کتاب او ایمان آورده بودند.

3) با آنان درباره حق به گفت و گو منشین که جز به دنیا نمى اندیشند، رهایشان کن تا بخورند و بهره برگیرند و آرزوهایشان آنان را به بیهودگى بکشاند، به زودى خواهند دانست.

4) ما مردم هیچ شهرى را نابود نکردیم مگر این که براى آنان کتابى بود که سرآمدشان در آن ثبت شده و ما به آن آگاه بودیم.

5) هیچ امّتى بر سرآمد معیّن خود سبقت نمى گیرد که زودتر از آن منقرض شود و از آن هم به تأخیر نمى افتد که دیرتر از آن از میان برود.

6) کافران به پیامبر گفتند: اى کسى که قرآن بر تو فرو فرستاده شده و آن را یادآور مى خوانى، قطعاً تو دچار جنون شده اى.

7) اگر از راستگویانى چرا فرشتگان را نزد ما نمى آورى تا بر رسالت تو گواهى دهند ؟

8) باید بدانند که ما فرشتگان را تنها هنگامى فرو مى فرستیم که حقایق بتواند در آن به طور کامل آشکار شود، و این در دنیا براى مردم امکان پذیر نیست و اگر فرشتگان بر آنان فرود آیند مهلت نخواهند یافت و مرگشان فراخواهد رسید.

9) بى تردید، ما خود، این قرآن را که یاد خداست فرو فرستاده ایم و قطعاً ما خود، آن را از این که به فراموشى سپرده شود و نیز از هرگونه تحریف مصون مى داریم.

10) و قطعاً، پیش از تو نیز پیامبرانى را در میان گروه هاى نخستین به رسالت فرستادیم.

11) و هیچ پیامبرى برایشان نیامد مگر این که او را به مسخره مى گرفتند.

12) همان گونه که ما پیام هاى خود را براى امّت هاى گذشته فرو فرستادیم و مورد تکذیب قرار گرفت، این قرآن را نیز به گونه اى در دل هاى این مجرمان راه مى دهیم که سرانجام مورد انکار آنان قرار گیرد.

13) آنان به قرآن ایمان نمى آورند، و راه و روش مردم نخستین نیز بر این رفته است.

14) و اگر درى از آسمان بر آنان مى گشودیم که پیوسته از آن بالا مى رفتند و اسرار غیب را مشاهده مى کردند،

15) باز هم مى گفتند: جز این نیست که ما چشم بندى شده ایم، بلکه ما مردمى هستیم که به وسیله محمّد جادو شده ایم.