6) بیم آن مى رود که اگر مشرکان به این قرآن ایمان نیاورند تو در پىِ رویگردانى آنان خود را از شدت اندوه به هلاکت بیفکنى.

7) ولى جاى اندوه نیست، ما آنچه را که روى زمین است زینتى براى آن قرار داده ایم تا بدین وسیله مردم را بیازماییم که کدام یک از آنان کردارش نیکوتر است.

8) و هنگامى که آزمون به پایان رسد، آنچه را که بر روى زمین است از بین مى بریم و آن را به صورت خاکى بى گیاه و جایى که مورد رغبت نباشد درمى آوریم.

9) آیا پنداشته اى که اصحاب کهف و رقیم از نشانه هاى بسیار شگفت انگیز ]و کم نظیر[ ما بوده اند ؟ ولى بدان آنچه بر آدمیان مى گذرد نظیر واقعه اى است که بر اصحاب کهف گذشت.

10) یاد کن زمانى را که آن جوانان در غار جاى گرفتند و گفتند: پروردگارا، از جانب خود رحمتى به ما ببخش و راه درست را به ما بنماى و در کارى که در پیش گرفته ایم راه نجاتى براى ما فراهم کن.

11) پس چند سالى در آن غار به آرامى بر گوش هایشان نواختیم و آنان را به خواب فرو بردیم.

12) سپس از خواب بیدارشان کردیم تا مشخص کنیم کدام یک از آن دو گروه مدت درنگشان را برشمرده اند.

13) ما داستان آنها را به دور از هر باطلى بر تو حکایت مى کنیم. آنها جوانانى بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما آنان را هدایت، افزودیم.

14) و دل هایشان را استوار کردیم آن گاه که برخاستند و به سردمداران مشرک خود گفتند: پروردگار ما همان پروردگار آسمان ها و زمین است و ما هرگز به جاى او معبودى را نمى پرستیم، زیرا اگر چنین کنیم، قطعاً سخنى گزاف و ناروا گفته ایم.

15) اینها قوم ما هستند که به جاى او معبودانى را برگزیده و به پرستش آنها پرداخته اند. چرا بر شایستگى آنها براى پرستش دلیلى آشکار نمى آورند ؟ این پرستش بى دلیل، افترا بر خداست، و کیست ستمکارتر از کسى که بر خدا دروغ بسته است.