2) این آیه هاى بلند مرتبه که در این سوره خواهد آمد و آیاتى که پیش تر نازل شده، همه آیات این کتاب است; کتابى که دربردارنده حکمت است و هیچ سخن بیهوده و باطلى در آن راه ندارد.

3) کتابى که هدایتگر نیکوکاران و رحمت آفرین براى آنان است.

4) نیکوکاران کسانى اند که نماز را هماره به پا مى دارند و زکات مى پردازند و به سراى آخرت یقین دارند.

5) اینان بر هدایتى که از جانب پروردگارشان به آنان ارزانى شده است، استوارند و اینانند که به راستى نیکبختند.

6) از مردم کسى است که سخن ها و داستان هاى بیهوده را که باز دارنده از حق و گرایش دهنده به باطل است، مى خرد تا با انتشار آنها، مردم را از راه خدا باز دارد و به بیراهه برد بى راهه اى تهى از هر گونه دانش و قرآن و حقایق آن را به استهزا گیرد. براى آنان ( گمراه گران و گمراه شدگان ) عذابى خوارکننده و ذلت بار خواهدبود.

7) و هنگامى که آیات ما بر او خوانده شود، متکبّرانه روى مى گرداند، چنان که گویى آنها را نشنیده است; گویى در هر دو گوشش سنگینى افتاده و کر شده است; پس او را به عذابى دردناک بشارت ده.

8) اما نیکوکاران، همانان که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، براى آنان بهشتِ پرنعمت است.

9) در آن جا براى همیشه ماندگارند. خدا این وعده را داده است; وعده اى راست و درست که تخلف پذیر نیست. او عزیزى است که ذلت و شکست براى او نیست و حکیمى است که در گفتارش بیهوده و باطل راه ندارد.

10) خدا آسمان ها را بدون پایه هایى که آنها را ببینید آفرید و در زمین کوه هایى استوار افکند تا زمین، شما را نلرزاند، و در پهنه گیتى از هر نوع جنبنده اى پراکنده ساخت; و از آسمان بارانى فرو فرستادیم. آن گاه از هر گیاه ارجمندى نر و ماده اش را در زمین رویاندیم.

11) اى پیامبر، به مشرکان بگو: این مجموعه، آفریده هاى خداست; پس او شایسته عبادت است. اگر شما مى پندارید که خدایانتان شایسته پرستش اند، به من نشان دهید که آنهایى که غیر خدایند چه آفریده اند ؟ همه مى دانند که آنها چیزى نیافریده اند پس تدبیرى را در اختیار ندارند، ولى ستمکاران ( مشرکان ) در گمراهى آشکارند که این حقیقت روشن را در نمى یابند.