8) و هرگاه خویشاوندان متوفى که از ارث بهره اى ندارند، و یتیمان و بینوایان بر سر تقسیم ارث حاضر شدند، شما وارثان چیزى از ارث را به آنان نیز بدهید و به طور پسندیده با آنان سخن بگویید.

9) و کسانى که اگر پس از خود فرزندان خردسال و ناتوانى بر جاى مى گذارند که از ستم دیگران در حق آنان نگرانند باید بترسند و از خدا پروا کنند و در حق یتیمان دیگران ستم روا ندارند و حقوقشان را تباه نسازند این راهى است که کسى در حق یتیمان آنان ستم نکند و باید درباره یتیمان سخن استوار گویند و رفتارى درست در پیش گیرند.

10) کسانى که اموال یتیمان را به ناحق مى خورند، جز این نیست که آتشى در شکم خود فرو مى برند و دیرى نمى گذرد که به آتش سوزان دوزخ مى سوزند.

11) خدا به شما درباره فرزندانتان سفارش مى کند که سهم پسر از میراث، مانند سهم دو دختر است. این در صورتى است که وارثان، دختر و پسر باشند، و اگر همه دختر و بیش از دو تن باشند، سهم آنان دو سوم چیزى است که متوفى برجاى نهاده است، و اگر فقط یک دختر باشد، سهم او نصف میراث است. و براى هر یک از پدر و مادر متوفى از آنچه بر جاى نهاده یک ششم است. این در صورتى است که متوفى فرزند داشته باشد، ولى اگر فرزندى نداشته باشد و تنها پدر و مادرش از او ارث ببرند، یک سوم از آنِ مادر ]و بقیه از آنِ پدر[ است. این در صورتى است که متوفى برادرانى نداشته باشد، ولى اگر برادرانى داشته باشد، یک ششم میراث از آنِ مادر ]و بقیه از آنِ پدر[ است. این سهام پس از استثناى موردى است که متوفى بدان وصیت کرده و پس از استثناى دین اوست. شما نمى دانید پدرانتان و پسرانتان کدام یک از آنان سودشان به شما نزدیک تر است تا میراث را براساس آن تقسیم کنید. پس به سهم هایى که از جانب خدا مقرر شده است ملتزم باشید. به راستى خدا دانا و حکیم است.